πείρατε

Ancient Greek

Alternative forms

• πείρατ’ (peírat’) — apocopic
• πείραθ’ (peírath’) — apocopic, before /h/

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pěː.ra.te/ → /ˈpi.ra.te/ → /ˈpi.ra.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pěː.ra.te/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpi.ra.te/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpi.ra.te/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpi.ra.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpi.ra.te/

Noun

πείρᾰτε • (peírăte)

1. nominative/accusative/vocative dual of πεῖραρ (peîrar)