Jump to content

παταγέω

From Wiktionary, the free dictionary

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From πάτᾰγος (pátăgos) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

[edit]
 

Mark the vowel length of the ambiguous vowels α and α by adding a macron after each one if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Verb

[edit]

παταγέω • (patagéō)

  1. clatter, clash
  2. (of teeth) to gnash
  3. (of the sea) to splash, plash
  4. (of birds) chatter
  5. (transitive, of drums) to beat

Conjugation

[edit]
   Present: παταγέω, παταγέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative παταγέω παταγέεις παταγέει παταγέετον παταγέετον παταγέομεν παταγέετε παταγέουσῐ(ν)
subjunctive παταγέω παταγέῃς παταγέῃ παταγέητον παταγέητον παταγέωμεν παταγέητε παταγέωσῐ(ν)
optative παταγέοιμῐ παταγέοις παταγέοι παταγέοιτον παταγεοίτην παταγέοιμεν παταγέοιτε παταγέοιεν
imperative   πατάγεε παταγεέτω παταγέετον παταγεέτων   παταγέετε παταγεόντων
middle/
passive 		indicative παταγέομαι παταγέῃ,
παταγέει 		παταγέεται παταγέεσθον παταγέεσθον παταγεόμεθᾰ παταγέεσθε παταγέονται
subjunctive παταγέωμαι παταγέῃ παταγέηται παταγέησθον παταγέησθον παταγεώμεθᾰ παταγέησθε παταγέωνται
optative παταγεοίμην παταγέοιο παταγέοιτο παταγέοισθον παταγεοίσθην παταγεοίμεθᾰ παταγέοισθε παταγέοιντο
imperative   παταγέου παταγεέσθω παταγέεσθον παταγεέσθων   παταγέεσθε παταγεέσθων
active middle/passive
infinitive παταγέειν παταγέεσθαι
participle m παταγέων παταγεόμενος
f παταγέουσᾰ παταγεομένη
n παταγέον παταγεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: παταγῶ, παταγοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative παταγῶ παταγεῖς παταγεῖ παταγεῖτον παταγεῖτον παταγοῦμεν παταγεῖτε παταγοῦσῐ(ν)
subjunctive παταγῶ παταγῇς παταγῇ παταγῆτον παταγῆτον παταγῶμεν παταγῆτε παταγῶσῐ(ν)
optative παταγοίην,
παταγοῖμῐ 		παταγοίης,
παταγοῖς 		παταγοίη,
παταγοῖ 		παταγοῖτον,
παταγοίητον 		παταγοίτην,
παταγοιήτην 		παταγοῖμεν,
παταγοίημεν 		παταγοῖτε,
παταγοίητε 		παταγοῖεν,
παταγοίησᾰν
imperative   πατάγει παταγείτω παταγεῖτον παταγείτων   παταγεῖτε παταγούντων
middle/
passive 		indicative παταγοῦμαι παταγεῖ,
παταγῇ 		παταγεῖται παταγεῖσθον παταγεῖσθον παταγούμεθᾰ παταγεῖσθε παταγοῦνται
subjunctive παταγῶμαι παταγῇ παταγῆται παταγῆσθον παταγῆσθον παταγώμεθᾰ παταγῆσθε παταγῶνται
optative παταγοίμην παταγοῖο παταγοῖτο παταγοῖσθον παταγοίσθην παταγοίμεθᾰ παταγοῖσθε παταγοῖντο
imperative   παταγοῦ παταγείσθω παταγεῖσθον παταγείσθων   παταγεῖσθε παταγείσθων
active middle/passive
infinitive παταγεῖν παταγεῖσθαι
participle m παταγῶν παταγούμενος
f παταγοῦσᾰ παταγουμένη
n παταγοῦν παταγούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπατάγεον, ἐπαταγεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπατάγεον ἐπατάγεες ἐπατάγεε(ν) ἐπαταγέετον ἐπαταγεέτην ἐπαταγέομεν ἐπαταγέετε ἐπατάγεον
middle/
passive 		indicative ἐπαταγεόμην ἐπαταγέου ἐπαταγέετο ἐπαταγέεσθον ἐπαταγεέσθην ἐπαταγεόμεθᾰ ἐπαταγέεσθε ἐπαταγέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπατάγουν, ἐπαταγούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπατάγουν ἐπατάγεις ἐπατάγει ἐπαταγεῖτον ἐπαταγείτην ἐπαταγοῦμεν ἐπαταγεῖτε ἐπατάγουν
middle/
passive 		indicative ἐπαταγούμην ἐπαταγοῦ ἐπαταγεῖτο ἐπαταγεῖσθον ἐπαταγείσθην ἐπαταγούμεθᾰ ἐπαταγεῖσθε ἐπαταγοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: πατάγεσκον, παταγεσκόμην (Aeolic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πατάγεσκον πατάγεσκες πατάγεσκε(ν) παταγέσκετον παταγεσκέτην παταγέσκομεν παταγέσκετε πατάγεσκον
middle/
passive 		indicative παταγεσκόμην παταγέσκου παταγέσκετο παταγέσκεσθον παταγεσκέσθην παταγεσκόμεθᾰ παταγέσκεσθε παταγέσκοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: παταγήσω, παταγήσομαι, παταγηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative παταγήσω παταγήσεις παταγήσει παταγήσετον παταγήσετον παταγήσομεν παταγήσετε παταγήσουσῐ(ν)
optative παταγήσοιμῐ παταγήσοις παταγήσοι παταγήσοιτον παταγησοίτην παταγήσοιμεν παταγήσοιτε παταγήσοιεν
middle indicative παταγήσομαι παταγήσῃ,
παταγήσει 		παταγήσεται παταγήσεσθον παταγήσεσθον παταγησόμεθᾰ παταγήσεσθε παταγήσονται
optative παταγησοίμην παταγήσοιο παταγήσοιτο παταγήσοισθον παταγησοίσθην παταγησοίμεθᾰ παταγήσοισθε παταγήσοιντο
passive indicative παταγηθήσομαι παταγηθήσῃ παταγηθήσεται παταγηθήσεσθον παταγηθήσεσθον παταγηθησόμεθᾰ παταγηθήσεσθε παταγηθήσονται
optative παταγηθησοίμην παταγηθήσοιο παταγηθήσοιτο παταγηθήσοισθον παταγηθησοίσθην παταγηθησοίμεθᾰ παταγηθήσοισθε παταγηθήσοιντο
active middle passive
infinitive παταγήσειν παταγήσεσθαι παταγηθήσεσθαι
participle m παταγήσων παταγησόμενος παταγηθησόμενος
f παταγήσουσᾰ παταγησομένη παταγηθησομένη
n παταγῆσον παταγησόμενον παταγηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπατάγησᾰ, ἐπαταγησᾰ́μην, ἐπαταγήσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπατάγησᾰ ἐπατάγησᾰς ἐπατάγησε(ν) ἐπαταγήσᾰτον ἐπαταγησᾰ́την ἐπαταγήσᾰμεν ἐπαταγήσᾰτε ἐπατάγησᾰν
subjunctive παταγήσω παταγήσῃς παταγήσῃ παταγήσητον παταγήσητον παταγήσωμεν παταγήσητε παταγήσωσῐ(ν)
optative παταγήσαιμῐ παταγήσειᾰς,
παταγήσαις 		παταγήσειε(ν),
παταγήσαι 		παταγήσαιτον παταγησαίτην παταγήσαιμεν παταγήσαιτε παταγήσειᾰν,
παταγήσαιεν
imperative   πατάγησον παταγησᾰ́τω παταγήσᾰτον παταγησᾰ́των   παταγήσᾰτε παταγησᾰ́ντων
middle indicative ἐπαταγησᾰ́μην ἐπαταγήσω ἐπαταγήσᾰτο ἐπαταγήσᾰσθον ἐπαταγησᾰ́σθην ἐπαταγησᾰ́μεθᾰ ἐπαταγήσᾰσθε ἐπαταγήσᾰντο
subjunctive παταγήσωμαι παταγήσῃ παταγήσηται παταγήσησθον παταγήσησθον παταγησώμεθᾰ παταγήσησθε παταγήσωνται
optative παταγησαίμην παταγήσαιο παταγήσαιτο παταγήσαισθον παταγησαίσθην παταγησαίμεθᾰ παταγήσαισθε παταγήσαιντο
imperative   πατάγησαι παταγησᾰ́σθω παταγήσᾰσθον παταγησᾰ́σθων   παταγήσᾰσθε παταγησᾰ́σθων
passive indicative ἐπαταγήσθην ἐπαταγήσθης ἐπαταγήσθη ἐπαταγήσθητον ἐπαταγησθήτην ἐπαταγήσθημεν ἐπαταγήσθητε ἐπαταγήσθησᾰν
subjunctive παταγησθῶ παταγησθῇς παταγησθῇ παταγησθῆτον παταγησθῆτον παταγησθῶμεν παταγησθῆτε παταγησθῶσῐ(ν)
optative παταγησθείην παταγησθείης παταγησθείη παταγησθεῖτον,
παταγησθείητον 		παταγησθείτην,
παταγησθειήτην 		παταγησθεῖμεν,
παταγησθείημεν 		παταγησθεῖτε,
παταγησθείητε 		παταγησθεῖεν,
παταγησθείησᾰν
imperative   παταγήσθητῐ παταγησθήτω παταγήσθητον παταγησθήτων   παταγήσθητε παταγησθέντων
active middle passive
infinitive παταγῆσαι παταγήσᾰσθαι παταγησθῆναι
participle m παταγήσᾱς παταγησᾰ́μενος παταγησθείς
f παταγήσᾱσᾰ παταγησᾰμένη παταγησθεῖσᾰ
n παταγῆσᾰν παταγησᾰ́μενον παταγησθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεπατάγηκᾰ, πεπατάγημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πεπατάγηκᾰ πεπατάγηκᾰς πεπατάγηκε(ν) πεπαταγήκᾰτον πεπαταγήκᾰτον πεπαταγήκᾰμεν πεπαταγήκᾰτε πεπαταγήκᾱσῐ(ν)
subjunctive πεπαταγήκω πεπαταγήκῃς πεπαταγήκῃ πεπαταγήκητον πεπαταγήκητον πεπαταγήκωμεν πεπαταγήκητε πεπαταγήκωσῐ(ν)
optative πεπαταγήκοιμῐ,
πεπαταγηκοίην 		πεπαταγήκοις,
πεπαταγηκοίης 		πεπαταγήκοι,
πεπαταγηκοίη 		πεπαταγήκοιτον πεπαταγηκοίτην πεπαταγήκοιμεν πεπαταγήκοιτε πεπαταγήκοιεν
imperative   πεπατάγηκε πεπαταγηκέτω πεπαταγήκετον πεπαταγηκέτων   πεπαταγήκετε πεπαταγηκόντων
middle/
passive 		indicative πεπατάγημαι πεπατάγησαι πεπατάγηται πεπατάγησθον πεπατάγησθον πεπαταγήμεθᾰ πεπατάγησθε πεπατάγηνται
subjunctive πεπαταγημένος ὦ πεπαταγημένος ᾖς πεπαταγημένος ᾖ πεπαταγημένω ἦτον πεπαταγημένω ἦτον πεπαταγημένοι ὦμεν πεπαταγημένοι ἦτε πεπαταγημένοι ὦσῐ(ν)
optative πεπαταγημένος εἴην πεπαταγημένος εἴης πεπαταγημένος εἴη πεπαταγημένω εἴητον/εἶτον πεπαταγημένω εἰήτην/εἴτην πεπαταγημένοι εἴημεν/εἶμεν πεπαταγημένοι εἴητε/εἶτε πεπαταγημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   πεπατάγησο πεπαταγήσθω πεπατάγησθον πεπαταγήσθων   πεπατάγησθε πεπαταγήσθων
active middle/passive
infinitive πεπαταγηκέναι πεπαταγῆσθαι
participle m πεπαταγηκώς πεπαταγημένος
f πεπαταγηκυῖᾰ πεπαταγημένη
n πεπαταγηκός πεπαταγημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐπεπαταγήκειν, ἐπεπαταγήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπεπαταγήκειν,
ἐπεπαταγήκη 		ἐπεπαταγήκεις,
ἐπεπαταγήκης 		ἐπεπαταγήκει(ν) ἐπεπαταγήκετον ἐπεπαταγηκέτην ἐπεπαταγήκεμεν ἐπεπαταγήκετε ἐπεπαταγήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐπεπαταγήμην ἐπεπατάγησο ἐπεπατάγητο ἐπεπατάγησθον ἐπεπαταγήσθην ἐπεπαταγήμεθᾰ ἐπεπατάγησθε ἐπεπατάγηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
[edit]

References

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=παταγέω&oldid=83886693"