παρεμείνατον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.re.měː.na.ton/ → /pa.reˈmi.na.ton/ → /pa.reˈmi.na.ton/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.re.měː.na.ton/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.reˈmi.na.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.reˈmi.na.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.reˈmi.na.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.reˈmi.na.ton/

Verb

παρεμείνατον • (paremeínaton)

1. second-person dual aorist active indicative of παραμένω (paraménō)