παρασκευαζομένους

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ras.keu̯.az.do.mé.nuːs/ → /pa.ras.ce.βa.zoˈme.nus/ → /pa.ras.ce.va.zoˈme.nus/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ras.keu̯.az.do.mé.nuːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.ras.ke.wa.zoˈme.nus/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.ras.ce.βa.zoˈme.nus/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.ras.ce.va.zoˈme.nus/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.ras.ce.va.zoˈme.nus/

Participle

πᾰρασκευαζομένους • (păraskeuazoménous)

1. masculine accusative plural of παρασκευαζόμενος (paraskeuazómenos)