παραμένετον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.mé.ne.ton/ → /pa.raˈme.ne.ton/ → /pa.raˈme.ne.ton/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.mé.ne.ton/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈme.ne.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈme.ne.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈme.ne.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈme.ne.ton/

Verb

παραμένετον • (paraméneton)

1. second-person dual imperfect active indicative of παραμένω (paraménō)