παρήμενος

Ancient Greek

Etymology

παρα- (para-) +‎ ἥμενος (hḗmenos). Apparently the perfect passive participle of an otherwise unattested verb πάρημαι (párēmai) (listed as such by all dictionaries).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.rɛ̌ː.me.nos/ → /paˈri.me.nos/ → /paˈri.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.rɛ̌ː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /paˈre̝.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /paˈri.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /paˈri.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /paˈri.me.nos/

Adjective

πᾰρήμενος • (parḗmenos) m (feminine πᾰρημένη, neuter πᾰρήμενον); first/second declension

1. (Epic) seated beside, sitting beside

Declension

First and second declension of πᾰρήμενος; πᾰρημένη; πᾰρήμενον (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πᾰρήμενος parḗmenos	πᾰρημένη parēménē	πᾰρήμενον parḗmenon		πᾰρημένω parēménō	πᾰρημένᾱ parēménā	πᾰρημένω parēménō		πᾰρήμενοι parḗmenoi	πᾰρήμεναι parḗmenai	πᾰρήμενᾰ parḗmena
Genitive		πᾰρημένου / πᾰρημενοῖο / πᾰρημένοιο / πᾰρημενόο / πᾰρημένοο parēménou / parēmenoîo / parēménoio / parēmenóo / parēménoo	πᾰρημένης parēménēs	πᾰρημένου / πᾰρημενοῖο / πᾰρημένοιο / πᾰρημενόο / πᾰρημένοο parēménou / parēmenoîo / parēménoio / parēmenóo / parēménoo		πᾰρημένοιῐν parēménoiin	πᾰρημέναιν / πᾰρημέναιῐν / πᾰρημένῃῐν parēménai(i)n / parēménēiin	πᾰρημένοιῐν parēménoiin		πᾰρημένων parēménōn	πᾰρημενᾱ́ων / πᾰρημενέ͜ων / πᾰρημενῶν parēmenā́ōn / parēmené͜ōn / parēmenôn	πᾰρημένων parēménōn
Dative		πᾰρημένῳ parēménōi	πᾰρημένῃ parēménēi	πᾰρημένῳ parēménōi		πᾰρημένοιῐν parēménoiin	πᾰρημέναιν / πᾰρημέναιῐν / πᾰρημένῃῐν parēménai(i)n / parēménēiin	πᾰρημένοιῐν parēménoiin		πᾰρημένοισῐ / πᾰρημένοισῐν / πᾰρημένοις parēménoisi(n) / parēménois	πᾰρημένῃσῐ / πᾰρημένῃσῐν / πᾰρημένῃς / πᾰρημέναις parēménēisi(n) / parēménēis / parēménais	πᾰρημένοισῐ / πᾰρημένοισῐν / πᾰρημένοις parēménoisi(n) / parēménois
Accusative		πᾰρήμενον parḗmenon	πᾰρημένην parēménēn	πᾰρήμενον parḗmenon		πᾰρημένω parēménō	πᾰρημένᾱ parēménā	πᾰρημένω parēménō		πᾰρημένους parēménous	πᾰρημένᾱς parēménās	πᾰρήμενᾰ parḗmena
Vocative		πᾰρήμενε parḗmene	πᾰρημένη parēménē	πᾰρήμενον parḗmenon		πᾰρημένω parēménō	πᾰρημένᾱ parēménā	πᾰρημένω parēménō		πᾰρήμενοι parḗmenoi	πᾰρήμεναι parḗmenai	πᾰρήμενᾰ parḗmena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πᾰρημένως parēménōs				πᾰρημενώτερος parēmenṓteros				πᾰρημενώτᾰτος parēmenṓtatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Further reading

• “παρήμενος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• παρήμενος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• πάρημαι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “παρήμενος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press