παράλυσις
Jump to navigation
Jump to search
Ancient Greek
[edit]Etymology
[edit]From παραλύω (paralúō) + -σις (-sis).
Pronunciation
[edit]- (5th BCE Attic) IPA(key): /pa.rá.ly.sis/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /paˈra.ly.sis/
- (4th CE Koine) IPA(key): /paˈra.ly.sis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /paˈra.ly.sis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /paˈra.li.sis/
Noun
[edit]παράλυσις • (parálusis) f (genitive παραλύσεως); third declension
Inflection
[edit]Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ πᾰρᾰ́λῠσῐς hē parálusis |
τὼ πᾰρᾰλῠ́σει tṑ paralúsei |
αἱ πᾰρᾰλῠ́σεις hai paralúseis | ||||||||||
Genitive | τῆς πᾰρᾰλῠ́σεως tês paralúseōs |
τοῖν πᾰρᾰλῠσέοιν toîn paraluséoin |
τῶν πᾰρᾰλῠ́σεων tôn paralúseōn | ||||||||||
Dative | τῇ πᾰρᾰλῠ́σει têi paralúsei |
τοῖν πᾰρᾰλῠσέοιν toîn paraluséoin |
ταῖς πᾰρᾰλῠ́σεσῐ / πᾰρᾰλῠ́σεσῐν taîs paralúsesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν πᾰρᾰ́λῠσῐν tḕn parálusin |
τὼ πᾰρᾰλῠ́σει tṑ paralúsei |
τᾱ̀ς πᾰρᾰλῠ́σεις tā̀s paralúseis | ||||||||||
Vocative | πᾰρᾰ́λῠσῐ parálusi |
πᾰρᾰλῠ́σει paralúsei |
πᾰρᾰλῠ́σεις paralúseis | ||||||||||
Notes: |
|
Descendants
[edit]References
[edit]- “παράλυσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “παράλυσις”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- παράλυσις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette