παντοκρατείρας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pan.to.kra.těː.raːs/ → /pan.to.kraˈti.ras/ → /pan.do.kraˈti.ras/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pan.to.kra.těː.raːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pan.to.kraˈti.ras/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pan.to.kraˈti.ras/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pan.to.kraˈti.ras/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pan.do.kraˈti.ras/

Noun

παντοκρᾰτείρᾱς • (pantokrateírās)

1. genitive singular of παντοκράτειρα (pantokráteira)