παντοκρατείρα

See also: παντοκράτειρα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pan.to.kra.těː.raː/ → /pan.to.kraˈti.ra/ → /pan.do.kraˈti.ra/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pan.to.kra.těː.raː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pan.to.kraˈti.ra/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pan.to.kraˈti.ra/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pan.to.kraˈti.ra/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pan.do.kraˈti.ra/

Noun

παντοκρᾰτείρᾱ • (pantokrateírā)

1. nominative/accusative/vocative dual of παντοκράτειρα (pantokráteira)