πίπτων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pǐːp.tɔːn/ → /ˈpip.ton/ → /ˈpip.ton/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pǐːp.tɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpip.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpip.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpip.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpip.ton/

Participle

πῑ́πτων • (pī́ptōn) m (feminine πῑ́πτουσᾰ, neuter πῖπτον); first/third declension

1. present active participle of πῑ́πτω (pī́ptō)

Declension

First and third declension of πῑ́πτων; πῑ́πτουσᾰ; πῖπτον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πῑ́πτων pī́ptōn	πῑ́πτουσᾰ pī́ptousa	πῖπτον pîpton		πῑ́πτοντε pī́ptonte	πῑπτούσᾱ pīptoúsā	πῑ́πτοντε pī́ptonte		πῑ́πτοντες pī́ptontes	πῑ́πτουσαι pī́ptousai	πῑ́πτοντᾰ pī́ptonta
Genitive		πῑ́πτοντος pī́ptontos	πῑπτούσης pīptoúsēs	πῑ́πτοντος pī́ptontos		πῑπτόντοιν pīptóntoin	πῑπτούσαιν pīptoúsain	πῑπτόντοιν pīptóntoin		πῑπτόντων pīptóntōn	πῑπτουσῶν pīptousôn	πῑπτόντων pīptóntōn
Dative		πῑ́πτοντῐ pī́ptonti	πῑπτούσῃ pīptoúsēi	πῑ́πτοντῐ pī́ptonti		πῑπτόντοιν pīptóntoin	πῑπτούσαιν pīptoúsain	πῑπτόντοιν pīptóntoin		πῑ́πτουσῐ / πῑ́πτουσῐν pī́ptousi(n)	πῑπτούσαις pīptoúsais	πῑ́πτουσῐ / πῑ́πτουσῐν pī́ptousi(n)
Accusative		πῑ́πτοντᾰ pī́ptonta	πῑ́πτουσᾰν pī́ptousan	πῖπτον pîpton		πῑ́πτοντε pī́ptonte	πῑπτούσᾱ pīptoúsā	πῑ́πτοντε pī́ptonte		πῑ́πτοντᾰς pī́ptontas	πῑπτούσᾱς pīptoúsās	πῑ́πτοντᾰ pī́ptonta
Vocative		πῑ́πτων pī́ptōn	πῑ́πτουσᾰ pī́ptousa	πῖπτον pîpton		πῑ́πτοντε pī́ptonte	πῑπτούσᾱ pīptoúsā	πῑ́πτοντε pī́ptonte		πῑ́πτοντες pī́ptontes	πῑ́πτουσαι pī́ptousai	πῑ́πτοντᾰ pī́ptonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πῑπτόντως pīptóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.