πάμπρωτος

Ancient Greek

Etymology

παν- (pan-) +‎ πρῶτος (prôtos)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pám.prɔː.tos/ → /ˈpam.pro.tos/ → /ˈpam.bro.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pám.prɔː.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpam.pro.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpam.pro.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpam.pro.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpam.bro.tos/

Mark the vowel length of the ambiguous vowel ά by adding a macron after it if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Adjective

πάμπρωτος • (pámprōtos) m (feminine παμπρώτη, neuter πάμπρωτον); first/second declension

1. (chiefly Epic) first of all, very first

Declension

First and second declension of πάμπρωτος; παμπρώτη; πάμπρωτον (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πάμπρωτος pámprōtos	παμπρώτη pamprṓtē	πάμπρωτον pámprōton		παμπρώτω pamprṓtō	παμπρώτᾱ pamprṓtā	παμπρώτω pamprṓtō		πάμπρωτοι pámprōtoi	πάμπρωται pámprōtai	πάμπρωτᾰ pámprōtă
Genitive		παμπρώτου / παμπρωτοῖο / παμπρώτοιο / παμπρωτόο / παμπρώτοο pamprṓtou / pamprōtoîo / pamprṓtoio / pamprōtóo / pamprṓtoo	παμπρώτης pamprṓtēs	παμπρώτου / παμπρωτοῖο / παμπρώτοιο / παμπρωτόο / παμπρώτοο pamprṓtou / pamprōtoîo / pamprṓtoio / pamprōtóo / pamprṓtoo		παμπρώτοιῐν pamprṓtoiĭn	παμπρώταιν / παμπρώταιῐν / παμπρώτῃῐν pamprṓtai(ĭ)n / pamprṓtēiĭn	παμπρώτοιῐν pamprṓtoiĭn		παμπρώτων pamprṓtōn	παμπρωτᾱ́ων / παμπρωτέ͜ων / παμπρωτῶν pamprōtā́ōn / pamprōté͜ōn / pamprōtôn	παμπρώτων pamprṓtōn
Dative		παμπρώτῳ pamprṓtōi	παμπρώτῃ pamprṓtēi	παμπρώτῳ pamprṓtōi		παμπρώτοιῐν pamprṓtoiĭn	παμπρώταιν / παμπρώταιῐν / παμπρώτῃῐν pamprṓtai(ĭ)n / pamprṓtēiĭn	παμπρώτοιῐν pamprṓtoiĭn		παμπρώτοισῐ / παμπρώτοισῐν / παμπρώτοις pamprṓtoisĭ(n) / pamprṓtois	παμπρώτῃσῐ / παμπρώτῃσῐν / παμπρώτῃς / παμπρώταις pamprṓtēisĭ(n) / pamprṓtēis / pamprṓtais	παμπρώτοισῐ / παμπρώτοισῐν / παμπρώτοις pamprṓtoisĭ(n) / pamprṓtois
Accusative		πάμπρωτον pámprōton	παμπρώτην pamprṓtēn	πάμπρωτον pámprōton		παμπρώτω pamprṓtō	παμπρώτᾱ pamprṓtā	παμπρώτω pamprṓtō		παμπρώτους pamprṓtous	παμπρώτᾱς pamprṓtās	πάμπρωτᾰ pámprōtă
Vocative		πάμπρωτε pámprōte	παμπρώτη pamprṓtē	πάμπρωτον pámprōton		παμπρώτω pamprṓtō	παμπρώτᾱ pamprṓtā	παμπρώτω pamprṓtō		πάμπρωτοι pámprōtoi	πάμπρωται pámprōtai	πάμπρωτᾰ pámprōtă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		παμπρώτως pamprṓtōs				παμπρωτότερος pamprōtóteros				παμπρωτότᾰτος pamprōtótătos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Further reading

• “πάμπρωτος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• πάμπρωτος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• πάμπρωτος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “πάμπρωτος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πάμπρωτος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter