οἰόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /oi̯.ó.me.nos/ → /yˈo.me.nos/ → /iˈo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /oi̯.ó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /yˈo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /yˈo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /yˈo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈo.me.nos/

Participle

οἰόμενος • (oiómenos) m (feminine οἰομένη, neuter οἰόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of οἴομαι (oíomai)

Declension

First and second declension of οἰόμενος; οἰομένη; οἰόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		οἰόμενος oiómenos	οἰομένη oioménē	οἰόμενον oiómenon		οἰομένω oioménō	οἰομένᾱ oioménā	οἰομένω oioménō		οἰόμενοι oiómenoi	οἰόμεναι oiómenai	οἰόμενᾰ oiómenă
Genitive		οἰομένου oioménou	οἰομένης oioménēs	οἰομένου oioménou		οἰομένοιν oioménoin	οἰομέναιν oioménain	οἰομένοιν oioménoin		οἰομένων oioménōn	οἰομένων oioménōn	οἰομένων oioménōn
Dative		οἰομένῳ oioménōi	οἰομένῃ oioménēi	οἰομένῳ oioménōi		οἰομένοιν oioménoin	οἰομέναιν oioménain	οἰομένοιν oioménoin		οἰομένοις oioménois	οἰομέναις oioménais	οἰομένοις oioménois
Accusative		οἰόμενον oiómenon	οἰομένην oioménēn	οἰόμενον oiómenon		οἰομένω oioménō	οἰομένᾱ oioménā	οἰομένω oioménō		οἰομένους oioménous	οἰομένᾱς oioménās	οἰόμενᾰ oiómenă
Vocative		οἰόμενε oiómene	οἰομένη oioménē	οἰόμενον oiómenon		οἰομένω oioménō	οἰομένᾱ oioménā	οἰομένω oioménō		οἰόμενοι oiómenoi	οἰόμεναι oiómenai	οἰόμενᾰ oiómenă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		οἰομένως oioménōs				οἰομενώτερος oiomenṓteros				οἰομενώτᾰτος oiomenṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.