οἰκουμενικός

Ancient Greek

Etymology

From οἰκουμένη (oikouménē, “the inhabited world”) +‎ -ικός (-ikós), from οἰκέω (oikéō, “I inhabit, dwell”), from οἶκος (oîkos, “house”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /oi̯.kuː.me.ni.kós/ → /y.ku.me.niˈkos/ → /i.ku.me.niˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /oi̯.kuː.me.ni.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /y.ku.me.niˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.ku.me.niˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.ku.me.niˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ku.me.niˈkos/

Adjective

οἰκουμενῐκός • (oikoumenĭkós) m (feminine οἰκουμενῐκή, neuter οἰκουμενῐκόν); first/second declension

1. from or open to the whole world

Inflection

First and second declension of οἰκουμενῐκός; οἰκουμενῐκή; οἰκουμενῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		οἰκουμενῐκός oikoumenĭkós	οἰκουμενῐκή oikoumenĭkḗ	οἰκουμενῐκόν oikoumenĭkón		οἰκουμενῐκώ oikoumenĭkṓ	οἰκουμενῐκᾱ́ oikoumenĭkā́	οἰκουμενῐκώ oikoumenĭkṓ		οἰκουμενῐκοί oikoumenĭkoí	οἰκουμενῐκαί oikoumenĭkaí	οἰκουμενῐκᾰ́ oikoumenĭkắ
Genitive		οἰκουμενῐκοῦ oikoumenĭkoû	οἰκουμενῐκῆς oikoumenĭkês	οἰκουμενῐκοῦ oikoumenĭkoû		οἰκουμενῐκοῖν oikoumenĭkoîn	οἰκουμενῐκαῖν oikoumenĭkaîn	οἰκουμενῐκοῖν oikoumenĭkoîn		οἰκουμενῐκῶν oikoumenĭkôn	οἰκουμενῐκῶν oikoumenĭkôn	οἰκουμενῐκῶν oikoumenĭkôn
Dative		οἰκουμενῐκῷ oikoumenĭkôi	οἰκουμενῐκῇ oikoumenĭkêi	οἰκουμενῐκῷ oikoumenĭkôi		οἰκουμενῐκοῖν oikoumenĭkoîn	οἰκουμενῐκαῖν oikoumenĭkaîn	οἰκουμενῐκοῖν oikoumenĭkoîn		οἰκουμενῐκοῖς oikoumenĭkoîs	οἰκουμενῐκαῖς oikoumenĭkaîs	οἰκουμενῐκοῖς oikoumenĭkoîs
Accusative		οἰκουμενῐκόν oikoumenĭkón	οἰκουμενῐκήν oikoumenĭkḗn	οἰκουμενῐκόν oikoumenĭkón		οἰκουμενῐκώ oikoumenĭkṓ	οἰκουμενῐκᾱ́ oikoumenĭkā́	οἰκουμενῐκώ oikoumenĭkṓ		οἰκουμενῐκούς oikoumenĭkoús	οἰκουμενῐκᾱ́ς oikoumenĭkā́s	οἰκουμενῐκᾰ́ oikoumenĭkắ
Vocative		οἰκουμενῐκέ oikoumenĭké	οἰκουμενῐκή oikoumenĭkḗ	οἰκουμενῐκόν oikoumenĭkón		οἰκουμενῐκώ oikoumenĭkṓ	οἰκουμενῐκᾱ́ oikoumenĭkā́	οἰκουμενῐκώ oikoumenĭkṓ		οἰκουμενῐκοί oikoumenĭkoí	οἰκουμενῐκαί oikoumenĭkaí	οἰκουμενῐκᾰ́ oikoumenĭkắ
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		οἰκουμενῐκῶς oikoumenĭkôs				οἰκουμενῐκώτερος oikoumenĭkṓteros				οἰκουμενῐκώτᾰτος oikoumenĭkṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → French: œcuménique

Further reading

• “οἰκουμενικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “οἰκουμενικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• οἰκουμενικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• οἰκουμενικός in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften