οἰκέτην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /oi̯.ké.tɛːn/ → /yˈce.tin/ → /iˈce.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /oi̯.ké.tɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /yˈke.te̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /yˈce.tin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /yˈce.tin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈce.tin/

Noun

οἰκέτην • (oikétēn)

1. accusative singular of οἰκέτης (oikétēs)