οικειόομαι

Ancient Greek

Etymology

From οἰκειόω (oikeióō, “to make one's own”) +‎ -ομαι (-omai, “a suffix forming passive verbs”)

Verb

οικειόομαι • (oikeióomai)

1. (passive voice) To be made friendly, be closely united

Inflection

   Present: οἰκειοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	οἰκειοῦμαι	οἰκειοῖ	οἰκειοῦται	οἰκειοῦσθον	οἰκειοῦσθον	οἰκειούμεθᾰ	οἰκειοῦσθε	οἰκειοῦνται
	subjunctive	οἰκειῶμαι	οἰκειοῖ	οἰκειῶται	οἰκειῶσθον	οἰκειῶσθον	οἰκειώμεθᾰ	οἰκειῶσθε	οἰκειῶνται
	optative	οἰκειοίμην	οἰκειοῖο	οἰκειοῖτο	οἰκειοῖσθον	οἰκειοίσθην	οἰκειοίμεθᾰ	οἰκειοῖσθε	οἰκειοῖντο
	imperative		οἰκειοῦ	οἰκειούσθω	οἰκειοῦσθον	οἰκειούσθων		οἰκειοῦσθε	οἰκειούσθων
						middle/passive
infinitive						οἰκειοῦσθαι
participle	m					οἰκειούμενος
	f					οἰκειουμένη
	n					οἰκειούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ᾠκειούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ᾠκειούμην	ᾠκειοῦ	ᾠκειοῦτο	ᾠκειοῦσθον	ᾠκειούσθην	ᾠκειούμεθᾰ	ᾠκειοῦσθε	ᾠκειοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.