ξέσις

Ancient Greek

Etymology

From ξέω (xéō, “to scrape”) +‎ -σῐς (-sis).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ksé.sis/ → /ˈkse.sis/ → /ˈkse.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ksé.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkse.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkse.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkse.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkse.sis/

Noun

ξέσῐς • (xésis) f (genitive ξέσεως); third declension

1. planing

Declension

Third declension of ἡ ξέσῐς; τῆς ξέσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ξέσῐς hē xésis	τὼ ξέσει tṑ xései	αἱ ξέσεις hai xéseis
Genitive	τῆς ξέσεως tês xéseōs	τοῖν ξεσέοιν toîn xeséoin	τῶν ξέσεων tôn xéseōn
Dative	τῇ ξέσει têi xései	τοῖν ξεσέοιν toîn xeséoin	ταῖς ξέσεσῐ / ξέσεσῐν taîs xésesi(n)
Accusative	τὴν ξέσῐν tḕn xésin	τὼ ξέσει tṑ xései	τᾱ̀ς ξέσεις tā̀s xéseis
Vocative	ξέσῐ xési	ξέσει xései	ξέσεις xéseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ξέσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ξέσις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette