νουμήνιος

Ancient Greek

Etymology

Attic contracted form of *νεομήνιος (*neomḗnios), from νέος (néos, “new”) +‎ μήνη (mḗnē, “moon”) +‎ -ιον (-ion, diminutive suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /nuː.mɛ̌ː.ni.os/ → /nuˈmi.ni.os/ → /nuˈmi.ni.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /nuː.mɛ̌ː.ni.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /nuˈme̝.ni.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /nuˈmi.ni.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /nuˈmi.ni.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /nuˈmi.ni.os/

Adjective

νουμήνῐος • (noumḗnĭos) m or f (neuter νουμήνῐον); second declension

1. used at the new moon

Declension

Second declension of νουμήνῐος; νουμήνῐον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		νουμήνῐος noumḗnĭos	νουμήνῐον noumḗnĭon		νουμηνῐ́ω noumēnĭ́ō	νουμηνῐ́ω noumēnĭ́ō		νουμήνῐοι noumḗnĭoi	νουμήνῐᾰ noumḗnĭă
Genitive		νουμηνῐ́ου noumēnĭ́ou	νουμηνῐ́ου noumēnĭ́ou		νουμηνῐ́οιν noumēnĭ́oin	νουμηνῐ́οιν noumēnĭ́oin		νουμηνῐ́ων noumēnĭ́ōn	νουμηνῐ́ων noumēnĭ́ōn
Dative		νουμηνῐ́ῳ noumēnĭ́ōi	νουμηνῐ́ῳ noumēnĭ́ōi		νουμηνῐ́οιν noumēnĭ́oin	νουμηνῐ́οιν noumēnĭ́oin		νουμηνῐ́οις noumēnĭ́ois	νουμηνῐ́οις noumēnĭ́ois
Accusative		νουμήνῐον noumḗnĭon	νουμήνῐον noumḗnĭon		νουμηνῐ́ω noumēnĭ́ō	νουμηνῐ́ω noumēnĭ́ō		νουμηνῐ́ους noumēnĭ́ous	νουμήνῐᾰ noumḗnĭă
Vocative		νουμήνῐε noumḗnĭe	νουμήνῐον noumḗnĭon		νουμηνῐ́ω noumēnĭ́ō	νουμηνῐ́ω noumēnĭ́ō		νουμήνῐοι noumḗnĭoi	νουμήνῐᾰ noumḗnĭă
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		νουμηνῐ́ως noumēnĭ́ōs			νουμηνῐώτερος noumēnĭṓteros			νουμηνῐώτᾰτος noumēnĭṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

νουμήνῐος • (noumḗnĭos) m (genitive νουμηνῐ́ου); second declension

1. curlew (Numenius arquata)

Inflection

Second declension of ὁ νουμήνῐος; τοῦ νουμηνῐ́ου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ νουμήνῐος ho noumḗnĭos	τὼ νουμηνῐ́ω tṑ noumēnĭ́ō	οἱ νουμήνῐοι hoi noumḗnĭoi
Genitive	τοῦ νουμηνῐ́ου toû noumēnĭ́ou	τοῖν νουμηνῐ́οιν toîn noumēnĭ́oin	τῶν νουμηνῐ́ων tôn noumēnĭ́ōn
Dative	τῷ νουμηνῐ́ῳ tôi noumēnĭ́ōi	τοῖν νουμηνῐ́οιν toîn noumēnĭ́oin	τοῖς νουμηνῐ́οις toîs noumēnĭ́ois
Accusative	τὸν νουμήνῐον tòn noumḗnĭon	τὼ νουμηνῐ́ω tṑ noumēnĭ́ō	τοὺς νουμηνῐ́ους toùs noumēnĭ́ous
Vocative	νουμήνῐε noumḗnĭe	νουμηνῐ́ω noumēnĭ́ō	νουμήνῐοι noumḗnĭoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Translingual: Numenius

Further reading

• “νουμήνιος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• νουμήνιος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette