νεμεσάω

Ancient Greek

Alternative forms

• νεμεσσάω (nemessáō) — Epic

Etymology

From νέμεσις (némesis) +‎ -άω (-áō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ne.me.sá.ɔː/ → /ne.meˈsa.o/ → /ne.meˈsa.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ne.me.sá.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ne.meˈsa.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ne.meˈsa.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ne.meˈsa.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ne.meˈsa.o/

Verb

νεμεσάω • (nemesáō)

1. to feel just resentment, be angry at undeserved fortune, be indignant
2. (middle voice, passive voice) to be displeased with oneself, be ashamed

Conjugation

   Present: νεμεσᾰ́ω, νεμεσᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νεμεσᾰ́ω	νεμεσᾰ́εις	νεμεσᾰ́ει	νεμεσᾰ́ετον	νεμεσᾰ́ετον	νεμεσᾰ́ομεν	νεμεσᾰ́ετε	νεμεσᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	νεμεσᾰ́ω	νεμεσᾰ́ῃς	νεμεσᾰ́ῃ	νεμεσᾰ́ητον	νεμεσᾰ́ητον	νεμεσᾰ́ωμεν	νεμεσᾰ́ητε	νεμεσᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	νεμεσᾰ́οιμῐ	νεμεσᾰ́οις	νεμεσᾰ́οι	νεμεσᾰ́οιτον	νεμεσᾰοίτην	νεμεσᾰ́οιμεν	νεμεσᾰ́οιτε	νεμεσᾰ́οιεν
	imperative		νεμέσᾰε	νεμεσᾰέτω	νεμεσᾰ́ετον	νεμεσᾰέτων		νεμεσᾰ́ετε	νεμεσᾰόντων
middle/ passive	indicative	νεμεσᾰ́ομαι	νεμεσᾰ́ῃ, νεμεσᾰ́ει	νεμεσᾰ́εται	νεμεσᾰ́εσθον	νεμεσᾰ́εσθον	νεμεσᾰόμεθᾰ	νεμεσᾰ́εσθε	νεμεσᾰ́ονται
	subjunctive	νεμεσᾰ́ωμαι	νεμεσᾰ́ῃ	νεμεσᾰ́ηται	νεμεσᾰ́ησθον	νεμεσᾰ́ησθον	νεμεσᾰώμεθᾰ	νεμεσᾰ́ησθε	νεμεσᾰ́ωνται
	optative	νεμεσᾰοίμην	νεμεσᾰ́οιο	νεμεσᾰ́οιτο	νεμεσᾰ́οισθον	νεμεσᾰοίσθην	νεμεσᾰοίμεθᾰ	νεμεσᾰ́οισθε	νεμεσᾰ́οιντο
	imperative		νεμεσᾰ́ου	νεμεσᾰέσθω	νεμεσᾰ́εσθον	νεμεσᾰέσθων		νεμεσᾰ́εσθε	νεμεσᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		νεμεσᾰ́ειν				νεμεσᾰ́εσθαι
participle	m	νεμεσᾰ́ων				νεμεσᾰόμενος
	f	νεμεσᾰ́ουσᾰ				νεμεσᾰομένη
	n	νεμεσᾰ́ον				νεμεσᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: νεμεσῶ, νεμεσῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νεμεσῶ	νεμεσᾷς	νεμεσᾷ	νεμεσᾶτον	νεμεσᾶτον	νεμεσῶμεν	νεμεσᾶτε	νεμεσῶσῐ(ν)
	subjunctive	νεμεσῶ	νεμεσᾷς	νεμεσᾷ	νεμεσᾶτον	νεμεσᾶτον	νεμεσῶμεν	νεμεσᾶτε	νεμεσῶσῐ(ν)
	optative	νεμεσῴην, νεμεσῷμῐ	νεμεσῴης, νεμεσῷς	νεμεσῴη, νεμεσῷ	νεμεσῷτον, νεμεσῴητον	νεμεσῴτην, νεμεσῳήτην	νεμεσῷμεν, νεμεσῴημεν	νεμεσῷτε, νεμεσῴητε	νεμεσῷεν, νεμεσῴησᾰν
	imperative		νεμέσᾱ	νεμεσᾱ́τω	νεμεσᾶτον	νεμεσᾱ́των		νεμεσᾶτε	νεμεσώντων
middle/ passive	indicative	νεμεσῶμαι	νεμεσᾷ	νεμεσᾶται	νεμεσᾶσθον	νεμεσᾶσθον	νεμεσώμεθᾰ	νεμεσᾶσθε	νεμεσῶνται
	subjunctive	νεμεσῶμαι	νεμεσᾷ	νεμεσᾶται	νεμεσᾶσθον	νεμεσᾶσθον	νεμεσώμεθᾰ	νεμεσᾶσθε	νεμεσῶνται
	optative	νεμεσῴμην	νεμεσῷο	νεμεσῷτο	νεμεσῷσθον	νεμεσῴσθην	νεμεσῴμεθᾰ	νεμεσῷσθε	νεμεσῷντο
	imperative		νεμεσῶ	νεμεσᾱ́σθω	νεμεσᾶσθον	νεμεσᾱ́σθων		νεμεσᾶσθε	νεμεσᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		νεμεσᾶν				νεμεσᾶσθαι
participle	m	νεμεσῶν				νεμεσώμενος
	f	νεμεσῶσᾰ				νεμεσωμένη
	n	νεμεσῶν				νεμεσώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: νεμεσσᾰ́ω, νεμεσσᾰ́ομαι (Epic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νεμεσσᾰ́ω	νεμεσσᾰ́εις	νεμεσσᾰ́ει	νεμεσσᾰ́ετον	νεμεσσᾰ́ετον	νεμεσσᾰ́ομεν	νεμεσσᾰ́ετε	νεμεσσᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	νεμεσσᾰ́ω, νεμεσσᾰ́ωμῐ	νεμεσσᾰ́ῃς, νεμεσσᾰ́ῃσθᾰ	νεμεσσᾰ́ῃ, νεμεσσᾰ́ῃσῐ	νεμεσσᾰ́ητον	νεμεσσᾰ́ητον	νεμεσσᾰ́ωμεν	νεμεσσᾰ́ητε	νεμεσσᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	νεμεσσᾰ́οιμῐ	νεμεσσᾰ́οισ(θᾰ)	νεμεσσᾰ́οι	νεμεσσᾰ́οιτον	νεμεσσᾰοίτην	νεμεσσᾰ́οιμεν	νεμεσσᾰ́οιτε	νεμεσσᾰ́οιεν
	imperative		νεμέσσᾰε	νεμεσσᾰέτω	νεμεσσᾰ́ετον	νεμεσσᾰέτων		νεμεσσᾰ́ετε	νεμεσσᾰόντων
middle/ passive	indicative	νεμεσσᾰ́ομαι	νεμεσσᾰ́εαι	νεμεσσᾰ́εται	νεμεσσᾰ́εσθον	νεμεσσᾰ́εσθον	νεμεσσᾰόμε(σ)θᾰ	νεμεσσᾰ́εσθε	νεμεσσᾰ́ονται
	subjunctive	νεμεσσᾰ́ωμαι	νεμεσσᾰ́ηαι	νεμεσσᾰ́ηται	νεμεσσᾰ́ησθον	νεμεσσᾰ́ησθον	νεμεσσᾰώμε(σ)θᾰ	νεμεσσᾰ́ησθε	νεμεσσᾰ́ωνται
	optative	νεμεσσᾰοίμην	νεμεσσᾰ́οιο	νεμεσσᾰ́οιτο	νεμεσσᾰ́οισθον	νεμεσσᾰοίσθην	νεμεσσᾰοίμε(σ)θᾰ	νεμεσσᾰ́οισθε	νεμεσσᾰοίᾰτο
	imperative		νεμεσσᾰ́εο	νεμεσσᾰέσθω	νεμεσσᾰ́εσθον	νεμεσσᾰέσθων		νεμεσσᾰ́εσθε	νεμεσσᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		νεμεσσᾰ́ειν				νεμεσσᾰ́εσθαι
participle	m	νεμεσσᾰ́ων				νεμεσσᾰόμενος
	f	νεμεσσᾰ́ουσᾰ				νεμεσσᾰομένη
	n	νεμεσσᾰ́ον				νεμεσσᾰόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: νεμεσσῶ, νεμεσσῶμαι (Epic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	νεμεσσῶ	νεμεσσᾷς	νεμεσσᾷ	νεμεσσᾶτον	νεμεσσᾶτον	νεμεσσῶμεν	νεμεσσᾶτε	νεμεσσῶσῐ(ν)
	subjunctive	νεμεσσῶ, νεμεσσῶμῐ	νεμεσσᾷς, νεμεσσᾷσθᾰ	νεμεσσᾷ, νεμεσσᾷσῐ	νεμεσσᾶτον	νεμεσσᾶτον	νεμεσσῶμεν	νεμεσσᾶτε	νεμεσσῶσῐ(ν)
	optative	νεμεσσῷμι	νεμεσσῷς	νεμεσσῷ	νεμεσσῷτον	νεμεσσῴτην	νεμεσσῷμεν	νεμεσσῷτε	νεμεσσῷεν
	imperative		νεμέσσᾱ	νεμεσσᾱ́τω	νεμεσσᾶτον	νεμεσσᾱ́των		νεμεσσᾶτε	νεμεσσώντων
middle/ passive	indicative	νεμεσσῶμαι	νεμεσσᾷ	νεμεσσᾶται	νεμεσσᾶσθον	νεμεσσᾶσθον	νεμεσσώμε(σ)θᾰ	νεμεσσᾶσθε	νεμεσσῶνται
	subjunctive	νεμεσσῶμαι	νεμεσσᾷ	νεμεσσᾶται	νεμεσσᾶσθον	νεμεσσᾶσθον	νεμεσσώμε(σ)θᾰ	νεμεσσᾶσθε	νεμεσσῶνται
	optative	νεμεσσῴμην	νεμεσσῷο	νεμεσσῷτο	νεμεσσῷσθον	νεμεσσῴσθην	νεμεσσῴμε(σ)θᾰ	νεμεσσῷσθε	νεμεσσῴᾰτο
	imperative		νεμεσσῶ	νεμεσσᾱ́σθω	νεμεσσᾶσθον	νεμεσσᾱ́σθων		νεμεσσᾶσθε	νεμεσσᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		νεμεσσᾶν/νεμεσσήμεναι				νεμεσσᾶσθαι
participle	m	νεμεσσῶν				νεμεσσώμενος
	f	νεμεσσῶσᾰ				νεμεσσωμένη
	n	νεμεσσῶν				νεμεσσώμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐνεμέσᾰον, ἐνεμεσᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνεμέσᾰον	ἐνεμέσᾰες	ἐνεμέσᾰε(ν)	ἐνεμεσᾰ́ετον	ἐνεμεσᾰέτην	ἐνεμεσᾰ́ομεν	ἐνεμεσᾰ́ετε	ἐνεμέσᾰον
middle/ passive	indicative	ἐνεμεσᾰόμην	ἐνεμεσᾰ́ου	ἐνεμεσᾰ́ετο	ἐνεμεσᾰ́εσθον	ἐνεμεσᾰέσθην	ἐνεμεσᾰόμεθᾰ	ἐνεμεσᾰ́εσθε	ἐνεμεσᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐνεμέσων, ἐνεμεσώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνεμέσων	ἐνεμέσᾱς	ἐνεμέσᾱ	ἐνεμεσᾶτον	ἐνεμεσᾱ́την	ἐνεμεσῶμεν	ἐνεμεσᾶτε	ἐνεμέσων
middle/ passive	indicative	ἐνεμεσώμην	ἐνεμεσῶ	ἐνεμεσᾶτο	ἐνεμεσᾶσθον	ἐνεμεσᾱ́σθην	ἐνεμεσώμεθᾰ	ἐνεμεσᾶσθε	ἐνεμεσῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐνεμέσσᾰον, ἐνεμεσσᾰόμην (Epic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνεμέσσᾰον	ἐνεμέσσᾰες	ἐνεμέσσᾰε(ν)	ἐνεμεσσᾰ́ετον	ἐνεμεσσᾰέτην	ἐνεμεσσᾰ́ομεν	ἐνεμεσσᾰ́ετε	ἐνεμέσσᾰον
middle/ passive	indicative	ἐνεμεσσᾰόμην	ἐνεμεσσᾰ́ου	ἐνεμεσσᾰ́ετο	ἐνεμεσσᾰ́εσθον	ἐνεμεσσᾰέσθην	ἐνεμεσσᾰόμε(σ)θᾰ	ἐνεμεσσᾰ́εσθε	ἐνεμεσσᾰ́οντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐνεμέσσων, ἐνεμεσσώμην (Epic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνεμέσσων	ἐνεμέσσᾱς	ἐνεμέσσᾱ	ἐνεμεσσᾶτον	ἐνεμεσσᾱ́την	ἐνεμεσσῶμεν	ἐνεμεσσᾶτε	ἐνεμέσσων
middle/ passive	indicative	ἐνεμεσσώμην	ἐνεμεσσῶ	ἐνεμεσσᾶτο	ἐνεμεσσᾶσθον	ἐνεμεσσᾱ́σθην	ἐνεμεσσώμε(σ)θᾰ	ἐνεμεσσᾶσθε	ἐνεμεσσῶντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: νεμεσήσομαι, νεμεσηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	νεμεσήσομαι	νεμεσήσῃ, νεμεσήσει	νεμεσήσεται	νεμεσήσεσθον	νεμεσήσεσθον	νεμεσησόμεθᾰ	νεμεσήσεσθε	νεμεσήσονται
	optative	νεμεσησοίμην	νεμεσήσοιο	νεμεσήσοιτο	νεμεσήσοισθον	νεμεσησοίσθην	νεμεσησοίμεθᾰ	νεμεσήσοισθε	νεμεσήσοιντο
passive	indicative	νεμεσηθήσομαι	νεμεσηθήσῃ	νεμεσηθήσεται	νεμεσηθήσεσθον	νεμεσηθήσεσθον	νεμεσηθησόμεθᾰ	νεμεσηθήσεσθε	νεμεσηθήσονται
	optative	νεμεσηθησοίμην	νεμεσηθήσοιο	νεμεσηθήσοιτο	νεμεσηθήσοισθον	νεμεσηθησοίσθην	νεμεσηθησοίμεθᾰ	νεμεσηθήσοισθε	νεμεσηθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					νεμεσήσεσθαι		νεμεσηθήσεσθαι
participle	m				νεμεσησόμενος		νεμεσηθησόμενος
	f				νεμεσησομένη		νεμεσηθησομένη
	n				νεμεσησόμενον		νεμεσηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: νεμεσσήσομαι, νεμεσσηθήσομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	νεμεσσήσομαι	νεμεσσήσεαι	νεμεσσήσεται	νεμεσσήσεσθον	νεμεσσήσεσθον	νεμεσσησόμε(σ)θᾰ	νεμεσσήσεσθε	νεμεσσήσονται
	optative	νεμεσσησοίμην	νεμεσσήσοιο	νεμεσσήσοιτο	νεμεσσήσοισθον	νεμεσσησοίσθην	νεμεσσησοίμε(σ)θᾰ	νεμεσσήσοισθε	νεμεσσησοίᾰτο
passive	indicative	νεμεσσηθήσομαι	νεμεσσηθήσῃ	νεμεσσηθήσεται	νεμεσσηθήσεσθον	νεμεσσηθήσεσθον	νεμεσσηθησόμε(σ)θᾰ	νεμεσσηθήσεσθε	νεμεσσηθήσονται
	optative	νεμεσσηθησοίμην	νεμεσσηθήσοιο	νεμεσσηθήσοιτο	νεμεσσηθήσοισθον	νεμεσσηθησοίσθην	νεμεσσηθησοίμε(σ)θᾰ	νεμεσσηθήσοισθε	νεμεσσηθησοίᾰτο
					middle		passive
infinitive					νεμεσσήσεσθαι		νεμεσσηθήσεσθαι
participle	m				νεμεσσησόμενος		νεμεσσηθησόμενος
	f				νεμεσσησομένη		νεμεσσηθησομένη
	n				νεμεσσησόμενον		νεμεσσηθησόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐνεμέσησᾰ, ἐνεμεσησᾰ́μην, ἐνεμεσήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνεμέσησᾰ	ἐνεμέσησᾰς	ἐνεμέσησε(ν)	ἐνεμεσήσᾰτον	ἐνεμεσησᾰ́την	ἐνεμεσήσᾰμεν	ἐνεμεσήσᾰτε	ἐνεμέσησᾰν
	subjunctive	νεμεσήσω	νεμεσήσῃς	νεμεσήσῃ	νεμεσήσητον	νεμεσήσητον	νεμεσήσωμεν	νεμεσήσητε	νεμεσήσωσῐ(ν)
	optative	νεμεσήσαιμῐ	νεμεσήσειᾰς, νεμεσήσαις	νεμεσήσειε(ν), νεμεσήσαι	νεμεσήσαιτον	νεμεσησαίτην	νεμεσήσαιμεν	νεμεσήσαιτε	νεμεσήσειᾰν, νεμεσήσαιεν
	imperative		νεμέσησον	νεμεσησᾰ́τω	νεμεσήσᾰτον	νεμεσησᾰ́των		νεμεσήσᾰτε	νεμεσησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνεμεσησᾰ́μην	ἐνεμεσήσω	ἐνεμεσήσᾰτο	ἐνεμεσήσᾰσθον	ἐνεμεσησᾰ́σθην	ἐνεμεσησᾰ́μεθᾰ	ἐνεμεσήσᾰσθε	ἐνεμεσήσᾰντο
	subjunctive	νεμεσήσωμαι	νεμεσήσῃ	νεμεσήσηται	νεμεσήσησθον	νεμεσήσησθον	νεμεσησώμεθᾰ	νεμεσήσησθε	νεμεσήσωνται
	optative	νεμεσησαίμην	νεμεσήσαιο	νεμεσήσαιτο	νεμεσήσαισθον	νεμεσησαίσθην	νεμεσησαίμεθᾰ	νεμεσήσαισθε	νεμεσήσαιντο
	imperative		νεμέσησαι	νεμεσησᾰ́σθω	νεμεσήσᾰσθον	νεμεσησᾰ́σθων		νεμεσήσᾰσθε	νεμεσησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐνεμεσήθην	ἐνεμεσήθης	ἐνεμεσήθη	ἐνεμεσήθητον	ἐνεμεσηθήτην	ἐνεμεσήθημεν	ἐνεμεσήθητε	ἐνεμεσήθησᾰν
	subjunctive	νεμεσηθῶ	νεμεσηθῇς	νεμεσηθῇ	νεμεσηθῆτον	νεμεσηθῆτον	νεμεσηθῶμεν	νεμεσηθῆτε	νεμεσηθῶσῐ(ν)
	optative	νεμεσηθείην	νεμεσηθείης	νεμεσηθείη	νεμεσηθεῖτον, νεμεσηθείητον	νεμεσηθείτην, νεμεσηθειήτην	νεμεσηθεῖμεν, νεμεσηθείημεν	νεμεσηθεῖτε, νεμεσηθείητε	νεμεσηθεῖεν, νεμεσηθείησᾰν
	imperative		νεμεσήθητῐ	νεμεσηθήτω	νεμεσήθητον	νεμεσηθήτων		νεμεσήθητε	νεμεσηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		νεμεσῆσαι			νεμεσήσᾰσθαι		νεμεσηθῆναι
participle	m	νεμεσήσᾱς			νεμεσησᾰ́μενος		νεμεσηθείς
	f	νεμεσήσᾱσᾰ			νεμεσησᾰμένη		νεμεσηθεῖσᾰ
	n	νεμεσῆσᾰν			νεμεσησᾰ́μενον		νεμεσηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐνεμέσσησᾰ, ἐνεμεσσησᾰ́μην, ἐνεμεσσήθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνεμέσσησᾰ	ἐνεμέσσησᾰς	ἐνεμέσσησε(ν)	ἐνεμεσσήσᾰτον	ἐνεμεσσησᾰ́την	ἐνεμεσσήσᾰμεν	ἐνεμεσσήσᾰτε	ἐνεμέσσησᾰν
	subjunctive	νεμεσσήσω, νεμεσσήσωμῐ	νεμεσσήσῃς, νεμεσσήσῃσθᾰ	νεμεσσήσῃ, νεμεσσήσῃσῐ	νεμεσσήσητον	νεμεσσήσητον	νεμεσσήσωμεν	νεμεσσήσητε	νεμεσσήσωσῐ(ν)
	optative	νεμεσσήσαιμῐ	νεμεσσήσαις, νεμεσσήσαισθᾰ, νεμεσσήσειᾰς	νεμεσσήσειε(ν), νεμεσσήσαι	νεμεσσησεῖτον	νεμεσσησείτην	νεμεσσησεῖμεν	νεμεσσησεῖτε	νεμεσσησεῖεν
	imperative		νεμέσσησον	νεμεσσησᾰ́τω	νεμεσσήσᾰτον	νεμεσσησᾰ́των		νεμεσσήσᾰτε	νεμεσσησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνεμεσσησᾰ́μην	ἐνεμεσσήσᾰο	ἐνεμεσσήσᾰτο	ἐνεμεσσήσᾰσθον	ἐνεμεσσησᾰ́σθην	ἐνεμεσσησᾰ́με(σ)θᾰ	ἐνεμεσσήσᾰσθε	ἐνεμεσσήσᾰντο
	subjunctive	νεμεσσήσωμαι	νεμεσσήσηαι	νεμεσσήσηται	νεμεσσήσησθον	νεμεσσήσησθον	νεμεσσησώμε(σ)θᾰ	νεμεσσήσησθε	νεμεσσήσωνται
	optative	νεμεσσησαίμην	νεμεσσήσαιο	νεμεσσήσαιτο	νεμεσσήσαισθον	νεμεσσησαίσθην	νεμεσσησαίμε(σ)θᾰ	νεμεσσήσαισθε	νεμεσσησαίᾰτο
	imperative		νεμέσσησαι	νεμεσσησᾰ́σθω	νεμεσσήσᾰσθον	νεμεσσησᾰ́σθων		νεμεσσήσᾰσθε	νεμεσσησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐνεμεσσήθην	ἐνεμεσσήθης	ἐνεμεσσήθη	ἐνεμεσσήθητον	ἐνεμεσσηθήτην	ἐνεμεσσήθημεν	ἐνεμεσσήθητε	ἐνεμεσσήθησᾰν, ἐνεμέσσηθεν
	subjunctive	νεμεσσηθῶ	νεμεσσηθῇς	νεμεσσηθῇ	νεμεσσηθῆτον	νεμεσσηθῆτον	νεμεσσηθῶμεν	νεμεσσηθῆτε	νεμεσσηθῶσῐ(ν)
	optative	νεμεσσηθείην	νεμεσσηθείης	νεμεσσηθείη	νεμεσσηθεῖτον, νεμεσσηθείητον	νεμεσσηθείτην, νεμεσσηθειήτην	νεμεσσηθεῖμεν, νεμεσσηθείημεν	νεμεσσηθεῖτε, νεμεσσηθείητε	νεμεσσήθειεν, νεμεσσηθείησᾰν
	imperative		νεμεσσήθητῐ	νεμεσσηθήτω	νεμεσσήθητον	νεμεσσηθήτων		νεμεσσήθητε	νεμεσσηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		νεμεσσῆσαι/νεμεσσησᾰ́μεν/νεμεσσησᾰμέναι			νεμεσσήσᾰσθαι		νεμεσσηθῆναι/νεμεσσηθήμεναι
participle	m	νεμεσσήσᾱς			νεμεσσησᾰ́μενος		νεμεσσηθείς
	f	νεμεσσήσᾱσᾰ			νεμεσσησᾰμένη		νεμεσσηθεῖσᾰ
	n	νεμεσσῆσᾰν			νεμεσσησᾰ́μενον		νεμεσσηθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “νεμεσάω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• νεμεσάω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• νεμεσάω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “νεμεσάω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “νεμεσάω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “νεμεσάω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter