ναιόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /nai̯.ó.me.nos/ → /nɛˈo.me.nos/ → /neˈo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /nai̯.ó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /nɛˈo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /nɛˈo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /neˈo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /neˈo.me.nos/

Participle

ναιόμενος • (naiómenos) m (feminine ναιομένη, neuter ναιόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of ναίω (naíō)

Declension

First and second declension of ναιόμενος; ναιομένη; ναιόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ναιόμενος naiómenos	ναιομένη naioménē	ναιόμενον naiómenon		ναιομένω naioménō	ναιομένᾱ naioménā	ναιομένω naioménō		ναιόμενοι naiómenoi	ναιόμεναι naiómenai	ναιόμενᾰ naiómenă
Genitive		ναιομένου naioménou	ναιομένης naioménēs	ναιομένου naioménou		ναιομένοιν naioménoin	ναιομέναιν naioménain	ναιομένοιν naioménoin		ναιομένων naioménōn	ναιομένων naioménōn	ναιομένων naioménōn
Dative		ναιομένῳ naioménōi	ναιομένῃ naioménēi	ναιομένῳ naioménōi		ναιομένοιν naioménoin	ναιομέναιν naioménain	ναιομένοιν naioménoin		ναιομένοις naioménois	ναιομέναις naioménais	ναιομένοις naioménois
Accusative		ναιόμενον naiómenon	ναιομένην naioménēn	ναιόμενον naiómenon		ναιομένω naioménō	ναιομένᾱ naioménā	ναιομένω naioménō		ναιομένους naioménous	ναιομένᾱς naioménās	ναιόμενᾰ naiómenă
Vocative		ναιόμενε naiómene	ναιομένη naioménē	ναιόμενον naiómenon		ναιομένω naioménō	ναιομένᾱ naioménā	ναιομένω naioménō		ναιόμενοι naiómenoi	ναιόμεναι naiómenai	ναιόμενᾰ naiómenă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ναιομένως naioménōs				ναιομενώτερος naiomenṓteros				ναιομενώτᾰτος naiomenṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.