ναιετάων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /nai̯.e.tá.ɔːn/ → /nɛ.eˈta.on/ → /ne.eˈta.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /nai̯.e.tá.ɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /nɛ.eˈta.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /nɛ.eˈta.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ne.eˈta.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ne.eˈta.on/

Mark the vowel length of the ambiguous vowel ά by adding a macron after it if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]

Participle

ναιετάων • (naietáōn) m (feminine ναιετάουσᾰ, ναιετόωσᾰ, neuter ναιετάον); first/third declension

1. present active participle of ναιετάω (naietáō)

Declension

First and third declension of ναιετᾰ́ων; ναιετᾰ́ουσᾰ; ναιετᾰ́ον (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ναιετᾰ́ων naietắōn	ναιετᾰ́ουσᾰ naietắousă	ναιετᾰ́ον naietắon		ναιετᾰ́οντε naietắonte	ναιετᾰούσᾱ naietăoúsā	ναιετᾰ́οντε naietắonte		ναιετᾰ́οντες naietắontes	ναιετᾰ́ουσαι naietắousai	ναιετᾰ́οντᾰ naietắontă
Genitive		ναιετᾰ́οντος naietắontos	ναιετᾰούσης naietăoúsēs	ναιετᾰ́οντος naietắontos		ναιετᾰόντοιῐν naietăóntoiĭn	ναιετᾰούσαιν / ναιετᾰούσαιῐν / ναιετᾰούσῃῐν naietăoúsai(ĭ)n / naietăoúsēiĭn	ναιετᾰόντοιῐν naietăóntoiĭn		ναιετᾰόντων naietăóntōn	ναιετᾰουσᾱ́ων / ναιετᾰουσέ͜ων / ναιετᾰουσῶν naietăousā́ōn / naietăousé͜ōn / naietăousôn	ναιετᾰόντων naietăóntōn
Dative		ναιετᾰ́οντῐ naietắontĭ	ναιετᾰούσῃ naietăoúsēi	ναιετᾰ́οντῐ naietắontĭ		ναιετᾰόντοιῐν naietăóntoiĭn	ναιετᾰούσαιν / ναιετᾰούσαιῐν / ναιετᾰούσῃῐν naietăoúsai(ĭ)n / naietăoúsēiĭn	ναιετᾰόντοιῐν naietăóntoiĭn		ναιετᾰ́ουσῐ / ναιετᾰ́ουσῐν / ναιετᾰόντεσσῐ / ναιετᾰόντεσσῐν / ναιετᾰόντεσῐ / ναιετᾰόντεσῐν naietắousĭ(n) / naietăóntessĭ(n) / naietăóntesĭ(n)	ναιετᾰούσῃσῐ / ναιετᾰούσῃσῐν / ναιετᾰούσῃς / ναιετᾰούσαις naietăoúsēisĭ(n) / naietăoúsēis / naietăoúsais	ναιετᾰ́ουσῐ / ναιετᾰ́ουσῐν / ναιετᾰόντεσσῐ / ναιετᾰόντεσσῐν / ναιετᾰόντεσῐ / ναιετᾰόντεσῐν naietắousĭ(n) / naietăóntessĭ(n) / naietăóntesĭ(n)
Accusative		ναιετᾰ́οντᾰ naietắontă	ναιετᾰ́ουσᾰν naietắousăn	ναιετᾰ́ον naietắon		ναιετᾰ́οντε naietắonte	ναιετᾰούσᾱ naietăoúsā	ναιετᾰ́οντε naietắonte		ναιετᾰ́οντᾰς naietắontăs	ναιετᾰούσᾱς naietăoúsās	ναιετᾰ́οντᾰ naietắontă
Vocative		ναιετᾰ́ων naietắōn	ναιετᾰ́ουσᾰ naietắousă	ναιετᾰ́ον naietắon		ναιετᾰ́οντε naietắonte	ναιετᾰούσᾱ naietăoúsā	ναιετᾰ́οντε naietắonte		ναιετᾰ́οντες naietắontes	ναιετᾰ́ουσαι naietắousai	ναιετᾰ́οντᾰ naietắontă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ναιετᾰόντως naietăóntōs				—				—
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Alternative feminine forms:

First declension of ναιετόωσᾰ; ναιετοώσης (Epic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ναιετόωσᾰ naietóōsă	ναιετοώσᾱ naietoṓsā	ναιετόωσαι naietóōsai
Genitive	ναιετοώσης naietoṓsēs	ναιετοώσαιν / ναιετοώσαιῐν / ναιετοώσῃῐν naietoṓsai(ĭ)n / naietoṓsēiĭn	ναιετοωσᾱ́ων / ναιετοωσέ͜ων / ναιετοωσῶν naietoōsā́ōn / naietoōsé͜ōn / naietoōsôn
Dative	ναιετοώσῃ naietoṓsēi	ναιετοώσαιν / ναιετοώσαιῐν / ναιετοώσῃῐν naietoṓsai(ĭ)n / naietoṓsēiĭn	ναιετοώσῃσῐ / ναιετοώσῃσῐν / ναιετοώσῃς / ναιετοώσαις naietoṓsēisĭ(n) / naietoṓsēis / naietoṓsais
Accusative	ναιετόωσᾰν naietóōsăn	ναιετοώσᾱ naietoṓsā	ναιετοώσᾱς naietoṓsās
Vocative	ναιετόωσᾰ naietóōsă	ναιετοώσᾱ naietoṓsā	ναιετόωσαι naietóōsai
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.