μόνω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mó.nɔː/ → /ˈmo.no/ → /ˈmo.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mó.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmo.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmo.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmo.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmo.no/

Adjective

μόνω • (mónō)

1. masculine/neuter nominative/accusative/vocative dual of μόνος (mónos)