μωκάομαι

Ancient Greek

Etymology

The following is paraphrased from the entry by Beekes in his Etymological Dictionary of Greek:

Beekes finds obvious to take this verb as an intensive deverbative, suggesting that the rare forms μωκός (mōkós) and μῶκος (môkos) are actually back-formations. He compares intensives like μηκάομαι (mēkáomai) or μῡκάομαι (mūkáomai), but further details are obscure. According to an anonymous source, the word was originally used for a camel, a possible proof of an onomatopoeic origin. Furnée compares μώχεται (mṓkhetai, “to be envious, jealous”), with a different velar, and concludes that the word is Pre-Greek.

See also μῶμος (mômos, “blame, reproach”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mɔː.ká.o.mai̯/ → /moˈka.o.mɛ/ → /moˈka.o.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mɔː.ká.o.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /moˈka.o.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /moˈka.o.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /moˈka.o.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /moˈka.o.me/

Verb

μωκᾰ́ομαι • (mōkáomai)

1. to mimic, and so, ridicule, mock

Conjugation

   Present: μωκᾰᾰ́ω, μωκᾰᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μωκᾰᾰ́ω	μωκᾰᾰ́εις	μωκᾰᾰ́ει	μωκᾰᾰ́ετον	μωκᾰᾰ́ετον	μωκᾰᾰ́ομεν	μωκᾰᾰ́ετε	μωκᾰᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	μωκᾰᾰ́ω	μωκᾰᾰ́ῃς	μωκᾰᾰ́ῃ	μωκᾰᾰ́ητον	μωκᾰᾰ́ητον	μωκᾰᾰ́ωμεν	μωκᾰᾰ́ητε	μωκᾰᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	μωκᾰᾰ́οιμῐ	μωκᾰᾰ́οις	μωκᾰᾰ́οι	μωκᾰᾰ́οιτον	μωκᾰᾰοίτην	μωκᾰᾰ́οιμεν	μωκᾰᾰ́οιτε	μωκᾰᾰ́οιεν
	imperative		μωκᾰ́ᾰε	μωκᾰᾰέτω	μωκᾰᾰ́ετον	μωκᾰᾰέτων		μωκᾰᾰ́ετε	μωκᾰᾰόντων
middle/ passive	indicative	μωκᾰᾰ́ομαι	μωκᾰᾰ́ῃ, μωκᾰᾰ́ει	μωκᾰᾰ́εται	μωκᾰᾰ́εσθον	μωκᾰᾰ́εσθον	μωκᾰᾰόμεθᾰ	μωκᾰᾰ́εσθε	μωκᾰᾰ́ονται
	subjunctive	μωκᾰᾰ́ωμαι	μωκᾰᾰ́ῃ	μωκᾰᾰ́ηται	μωκᾰᾰ́ησθον	μωκᾰᾰ́ησθον	μωκᾰᾰώμεθᾰ	μωκᾰᾰ́ησθε	μωκᾰᾰ́ωνται
	optative	μωκᾰᾰοίμην	μωκᾰᾰ́οιο	μωκᾰᾰ́οιτο	μωκᾰᾰ́οισθον	μωκᾰᾰοίσθην	μωκᾰᾰοίμεθᾰ	μωκᾰᾰ́οισθε	μωκᾰᾰ́οιντο
	imperative		μωκᾰᾰ́ου	μωκᾰᾰέσθω	μωκᾰᾰ́εσθον	μωκᾰᾰέσθων		μωκᾰᾰ́εσθε	μωκᾰᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		μωκᾰᾰ́ειν				μωκᾰᾰ́εσθαι
participle	m	μωκᾰᾰ́ων				μωκᾰᾰόμενος
	f	μωκᾰᾰ́ουσᾰ				μωκᾰᾰομένη
	n	μωκᾰᾰ́ον				μωκᾰᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: μωκᾰῶ, μωκᾰῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μωκᾰῶ	μωκᾰᾷς	μωκᾰᾷ	μωκᾰᾶτον	μωκᾰᾶτον	μωκᾰῶμεν	μωκᾰᾶτε	μωκᾰῶσῐ(ν)
	subjunctive	μωκᾰῶ	μωκᾰᾷς	μωκᾰᾷ	μωκᾰᾶτον	μωκᾰᾶτον	μωκᾰῶμεν	μωκᾰᾶτε	μωκᾰῶσῐ(ν)
	optative	μωκᾰῴην, μωκᾰῷμῐ	μωκᾰῴης, μωκᾰῷς	μωκᾰῴη, μωκᾰῷ	μωκᾰῷτον, μωκᾰῴητον	μωκᾰῴτην, μωκᾰῳήτην	μωκᾰῷμεν, μωκᾰῴημεν	μωκᾰῷτε, μωκᾰῴητε	μωκᾰῷεν, μωκᾰῴησᾰν
	imperative		μωκᾰ́ᾱ	μωκᾰᾱ́τω	μωκᾰᾶτον	μωκᾰᾱ́των		μωκᾰᾶτε	μωκᾰώντων
middle/ passive	indicative	μωκᾰῶμαι	μωκᾰᾷ	μωκᾰᾶται	μωκᾰᾶσθον	μωκᾰᾶσθον	μωκᾰώμεθᾰ	μωκᾰᾶσθε	μωκᾰῶνται
	subjunctive	μωκᾰῶμαι	μωκᾰᾷ	μωκᾰᾶται	μωκᾰᾶσθον	μωκᾰᾶσθον	μωκᾰώμεθᾰ	μωκᾰᾶσθε	μωκᾰῶνται
	optative	μωκᾰῴμην	μωκᾰῷο	μωκᾰῷτο	μωκᾰῷσθον	μωκᾰῴσθην	μωκᾰῴμεθᾰ	μωκᾰῷσθε	μωκᾰῷντο
	imperative		μωκᾰῶ	μωκᾰᾱ́σθω	μωκᾰᾶσθον	μωκᾰᾱ́σθων		μωκᾰᾶσθε	μωκᾰᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		μωκᾰᾶν				μωκᾰᾶσθαι
participle	m	μωκᾰῶν				μωκᾰώμενος
	f	μωκᾰῶσᾰ				μωκᾰωμένη
	n	μωκᾰῶν				μωκᾰώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐμωκᾰᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐμωκᾰᾰόμην	ἐμωκᾰᾰ́ου	ἐμωκᾰᾰ́ετο	ἐμωκᾰᾰ́εσθον	ἐμωκᾰᾰέσθην	ἐμωκᾰᾰόμεθᾰ	ἐμωκᾰᾰ́εσθε	ἐμωκᾰᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐμωκᾰώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐμωκᾰώμην	ἐμωκᾰῶ	ἐμωκᾰᾶτο	ἐμωκᾰᾶσθον	ἐμωκᾰᾱ́σθην	ἐμωκᾰώμεθᾰ	ἐμωκᾰᾶσθε	ἐμωκᾰῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: μωκήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	μωκήσομαι	μωκήσῃ, μωκήσει	μωκήσεται	μωκήσεσθον	μωκήσεσθον	μωκησόμεθᾰ	μωκήσεσθε	μωκήσονται
	optative	μωκησοίμην	μωκήσοιο	μωκήσοιτο	μωκήσοισθον	μωκησοίσθην	μωκησοίμεθᾰ	μωκήσοισθε	μωκήσοιντο
					middle
infinitive					μωκήσεσθαι
participle	m				μωκησόμενος
	f				μωκησομένη
	n				μωκησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐμωκησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐμωκησᾰ́μην	ἐμωκήσω	ἐμωκήσᾰτο	ἐμωκήσᾰσθον	ἐμωκησᾰ́σθην	ἐμωκησᾰ́μεθᾰ	ἐμωκήσᾰσθε	ἐμωκήσᾰντο
	subjunctive	μωκήσωμαι	μωκήσῃ	μωκήσηται	μωκήσησθον	μωκήσησθον	μωκησώμεθᾰ	μωκήσησθε	μωκήσωνται
	optative	μωκησαίμην	μωκήσαιο	μωκήσαιτο	μωκήσαισθον	μωκησαίσθην	μωκησαίμεθᾰ	μωκήσαισθε	μωκήσαιντο
	imperative		μώκησαι	μωκησᾰ́σθω	μωκήσᾰσθον	μωκησᾰ́σθων		μωκήσᾰσθε	μωκησᾰ́σθων
					middle
infinitive					μωκήσᾰσθαι
participle	m				μωκησᾰ́μενος
	f				μωκησᾰμένη
	n				μωκησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: μεμώκημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	μεμώκημαι	μεμώκησαι	μεμώκηται	μεμώκησθον	μεμώκησθον	μεμωκήμεθᾰ	μεμώκησθε	μεμώκηνται
	subjunctive	μεμωκημένος ὦ	μεμωκημένος ᾖς	μεμωκημένος ᾖ	μεμωκημένω ἦτον	μεμωκημένω ἦτον	μεμωκημένοι ὦμεν	μεμωκημένοι ἦτε	μεμωκημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	μεμωκημένος εἴην	μεμωκημένος εἴης	μεμωκημένος εἴη	μεμωκημένω εἴητον/εἶτον	μεμωκημένω εἰήτην/εἴτην	μεμωκημένοι εἴημεν/εἶμεν	μεμωκημένοι εἴητε/εἶτε	μεμωκημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		μεμώκησο	μεμωκήσθω	μεμώκησθον	μεμωκήσθων		μεμώκησθε	μεμωκήσθων
infinitive						μεμωκῆσθαι
participle	m					μεμωκημένος
	f					μεμωκημένη
	n					μεμωκημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• δῐᾰμωκᾰ́ομαι (diamōkáomai)
• κᾰτᾰμωκᾰ́ομαι (katamōkáomai)
• μώκημᾰ (mṓkēma)
• μωκῐ́ᾱ (mōkíā)
• μωκός (mōkós)
• μῶκος (môkos)

 

Further reading

• “μωκάομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• μωκάομαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) “μωκάομαι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 989