μεταπέμπω
Appearance
Ancient Greek
[edit]Etymology
[edit]μετα- (meta-, “after”) + πέμπω (pémpō, to send)
Pronunciation
[edit]- (5th BCE Attic) IPA(key): /me.ta.pém.pɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /me.taˈpem.po/
- (4th CE Koine) IPA(key): /me.taˈpem.po/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /me.taˈpem.po/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /me.taˈpem.bo/
Verb
[edit]μετᾰπέμπω • (metapémpō)
Conjugation
[edit] Present: μετᾰπέμπω, μετᾰπέμπομαι
Imperfect: μετέπεμπον, μετεπεμπόμην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | μετέπεμπον | μετέπεμπες | μετέπεμπε(ν) | μετεπέμπετον | μετεπεμπέτην | μετεπέμπομεν | μετεπέμπετε | μετέπεμπον | ||||
middle/ passive |
indicative | μετεπεμπόμην | μετεπέμπου | μετεπέμπετο | μετεπέμπεσθον | μετεπεμπέσθην | μετεπεμπόμεθᾰ | μετεπέμπεσθε | μετεπέμποντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
|
References
[edit]- “μεταπέμπω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press