μεριστός

Ancient Greek

Etymology

μερίζω (merízō, “to divide”) +‎ -τός (-tós, verbal adjective suffix)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.ris.tós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.risˈtos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /me.risˈtos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.risˈtos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.risˈtos/

Adjective

μερῐστός • (meristós) m (feminine μερῐστή, neuter μερῐστόν); first/second declension

Declension

First and second declension of μερῐστός; μερῐστή; μερῐστόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μερῐστός meristós	μερῐστή meristḗ	μερῐστόν meristón	μερῐστώ meristṓ	μερῐστᾱ́ meristā́	μερῐστώ meristṓ	μερῐστοί meristoí	μερῐσταί meristaí	μερῐστᾰ́ meristá
Genitive	μερῐστοῦ meristoû	μερῐστῆς meristês	μερῐστοῦ meristoû	μερῐστοῖν meristoîn	μερῐσταῖν meristaîn	μερῐστοῖν meristoîn	μερῐστῶν meristôn	μερῐστῶν meristôn	μερῐστῶν meristôn
Dative	μερῐστῷ meristôi	μερῐστῇ meristêi	μερῐστῷ meristôi	μερῐστοῖν meristoîn	μερῐσταῖν meristaîn	μερῐστοῖν meristoîn	μερῐστοῖς meristoîs	μερῐσταῖς meristaîs	μερῐστοῖς meristoîs
Accusative	μερῐστόν meristón	μερῐστήν meristḗn	μερῐστόν meristón	μερῐστώ meristṓ	μερῐστᾱ́ meristā́	μερῐστώ meristṓ	μερῐστούς meristoús	μερῐστᾱ́ς meristā́s	μερῐστᾰ́ meristá
Vocative	μερῐστέ meristé	μερῐστή meristḗ	μερῐστόν meristón	μερῐστώ meristṓ	μερῐστᾱ́ meristā́	μερῐστώ meristṓ	μερῐστοί meristoí	μερῐσταί meristaí	μερῐστᾰ́ meristá
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	μερῐστῶς meristôs			μερῐστότερος meristóteros			μερῐστότᾰτος meristótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading