μενούσης

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.nǔː.sɛːs/ → /meˈnu.sis/ → /meˈnu.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.nǔː.sɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /meˈnu.se̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /meˈnu.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /meˈnu.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /meˈnu.sis/

Participle

μενούσης • (menoúsēs)

1. feminine genitive singular of μένων (ménōn)