μενοεικέα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.no.eː.ké.a/ → /me.no.iˈce.a/ → /me.no.iˈce.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.no.eː.ké.a/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.no.iˈke.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /me.no.iˈce.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.no.iˈce.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.no.iˈce.a/

Adjective

μενοεικέᾰ • (menoeikéa)

1. neuter nominative/accusative/vocative plural of μενοεικής (menoeikḗs)