μεγαλήτωρ

Ancient Greek

Etymology

Bahuvrīhi compound of μεγαλ- (megal-, “great”) +‎ ἦτορ (êtor, “heart”). Compare Sanskrit महात्मन् (mahātman, “great spirit”) from these two roots.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.ɡa.lɛ̌ː.tɔːr/ → /me.ɣaˈli.tor/ → /me.ɣaˈli.tor/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.ɡa.lɛ̌ː.tɔːr/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.ɡaˈle̝.tor/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /me.ɣaˈli.tor/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.ɣaˈli.tor/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.ɣaˈli.tor/

Adjective

μεγᾰλήτωρ • (megălḗtōr) m or f (neuter μεγάλητορ); third declension

1. greathearted

Declension

Third declension of μεγᾰλήτωρ; μεγάλητορ (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		μεγᾰλήτωρ megălḗtōr	μεγάλητορ megálētor		μεγᾰλήτωρε megălḗtōre	μεγᾰλήτωρε megălḗtōre		μεγᾰλήτωρες megălḗtōres	μεγᾰλήτωρᾰ megălḗtōră
Genitive		μεγᾰλήτωρος megălḗtōros	μεγᾰλήτωρος megălḗtōros		μεγᾰλητώροιν megălētṓroin	μεγᾰλητώροιν megălētṓroin		μεγᾰλητώρων megălētṓrōn	μεγᾰλητώρων megălētṓrōn
Dative		μεγᾰλήτωρῐ megălḗtōrĭ	μεγᾰλήτωρῐ megălḗtōrĭ		μεγᾰλητώροιν megălētṓroin	μεγᾰλητώροιν megălētṓroin		μεγᾰλήτωρσῐ / μεγᾰλήτωρσῐν megălḗtōrsĭ(n)	μεγᾰλήτωρσῐ / μεγᾰλήτωρσῐν megălḗtōrsĭ(n)
Accusative		μεγᾰλήτωρᾰ megălḗtōră	μεγάλητορ megálētor		μεγᾰλήτωρε megălḗtōre	μεγᾰλήτωρε megălḗtōre		μεγᾰλήτωρᾰς megălḗtōrăs	μεγᾰλήτωρᾰ megălḗtōră
Vocative		μεγᾰλήτωρ megălḗtōr	μεγάλητορ megálētor		μεγᾰλήτωρε megălḗtōre	μεγᾰλήτωρε megălḗtōre		μεγᾰλήτωρες megălḗtōres	μεγᾰλήτωρᾰ megălḗtōră
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		μεγᾰλητώρως megălētṓrōs			—			—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “μεγαλήτωρ”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press