μαρναμένων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mar.na.mé.nɔːn/ → /mar.naˈme.non/ → /mar.naˈme.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mar.na.mé.nɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /mar.naˈme.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /mar.naˈme.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /mar.naˈme.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /mar.naˈme.non/

Participle

μαρνᾰμένων • (marnaménōn)

1. masculine/feminine/neuter genitive plural of μαρνάμενος (marnámenos)