μαρνάμενοι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mar.ná.me.noi̯/ → /marˈna.me.ny/ → /marˈna.me.ni/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mar.ná.me.noi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /marˈna.me.ny/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /marˈna.me.ny/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /marˈna.me.ny/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /marˈna.me.ni/

Participle

μαρνάμενοι • (marnámenoi)

1. masculine nominative/vocative plural of μαρνάμενος (marnámenos)