μαρμαίροντα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mar.mǎi̯.ron.ta/ → /marˈmɛ.ron.ta/ → /marˈme.ron.da/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mar.mǎi̯.ron.ta/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /marˈmɛ.ron.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /marˈmɛ.ron.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /marˈme.ron.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /marˈme.ron.da/

Participle

μαρμαίροντᾰ • (marmaírontă)

1. inflection of μαρμαίρων (marmaírōn):
   1. masculine accusative singular
   2. neuter nominative/accusative/vocative plural