μαντείῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /man.těː.ɔːi̯/ → /manˈti.o/ → /manˈdi.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /man.těː.ɔːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /manˈti.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /manˈti.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /manˈti.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /manˈdi.o/

Adjective

μαντείῳ • (manteíōi)

1. masculine/neuter dative singular of μαντεῖος (manteîos)

Noun

μαντείῳ • (manteíōi)

1. dative singular of μαντεῖον (manteîon)