μίμνων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mím.nɔːn/ → /ˈmim.non/ → /ˈmim.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mím.nɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmim.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmim.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmim.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmim.non/

Participle

μίμνων • (mímnōn) m (feminine μίμνουσᾰ, neuter μίμνον); first/third declension

1. present active participle of μίμνω (mímnō)

Declension

First and third declension of μίμνων; μίμνουσᾰ; μίμνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		μίμνων mímnōn	μίμνουσᾰ mímnousa	μίμνον mímnon		μίμνοντε mímnonte	μιμνούσᾱ mimnoúsā	μίμνοντε mímnonte		μίμνοντες mímnontes	μίμνουσαι mímnousai	μίμνοντᾰ mímnonta
Genitive		μίμνοντος mímnontos	μιμνούσης mimnoúsēs	μίμνοντος mímnontos		μιμνόντοιν mimnóntoin	μιμνούσαιν mimnoúsain	μιμνόντοιν mimnóntoin		μιμνόντων mimnóntōn	μιμνουσῶν mimnousôn	μιμνόντων mimnóntōn
Dative		μίμνοντῐ mímnonti	μιμνούσῃ mimnoúsēi	μίμνοντῐ mímnonti		μιμνόντοιν mimnóntoin	μιμνούσαιν mimnoúsain	μιμνόντοιν mimnóntoin		μίμνουσῐ / μίμνουσῐν mímnousi(n)	μιμνούσαις mimnoúsais	μίμνουσῐ / μίμνουσῐν mímnousi(n)
Accusative		μίμνοντᾰ mímnonta	μίμνουσᾰν mímnousan	μίμνον mímnon		μίμνοντε mímnonte	μιμνούσᾱ mimnoúsā	μίμνοντε mímnonte		μίμνοντᾰς mímnontas	μιμνούσᾱς mimnoúsās	μίμνοντᾰ mímnonta
Vocative		μίμνων mímnōn	μίμνουσᾰ mímnousa	μίμνον mímnon		μίμνοντε mímnonte	μιμνούσᾱ mimnoúsā	μίμνοντε mímnonte		μίμνοντες mímnontes	μίμνουσαι mímnousai	μίμνοντᾰ mímnonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		μιμνόντως mimnóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.