μέλλω

Ancient Greek

FWOTD – 25 March 2014

Etymology

Of uncertain origin.

Traditionally derived from a Proto-Indo-European *mel- (“to linger, hesitate, be late”), and connected with Latin prōmellō (“to postpone a court case”), Old Irish mall (“slow, tardy”). This appears to be tentatively and mildly favored by Beekes.

Gray objects to this and instead takes the word as a denominal verb from an unattested *μέλος (*mélos), connected to μέλω (mélō, “to care for; to be of interest”) and Latin melior (“better”). The root in this case is *mel- (“strong, big”).

Another theory by Szemerenyi takes the word as related to μολεῖν (moleîn, “aorist infinitive of βλώσκω (blṓskō, “to go or come”)”), μέλος (mélos, “member”), Latin mōlior (“to strive, put in motion”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mél.lɔː/ → /ˈmel.lo/ → /ˈme.lo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mél.lɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmel.lo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmel.lo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmel.lo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈme.lo/

Verb

μέλλω • (méllō)

1. to think of doing, intend to do, to mean to
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 6.52
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 2.39
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 23.544
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 22.356
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 13.293
2. to be about to do
   1. (by fate), to be destined to do, to be fated to do
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 2.36
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 5.686
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 7.270
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 18.138
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Protagoras 324E
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 75B
   2. (by the will of other men, rare)
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 11.700
   3. (to denote a foregone conclusion)
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 21.83
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 4.274
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 4.377
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.564
   4. (to mark a strong possibility) to be likely to do
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 14.124
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 4.94
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 4.200
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 10.326
      • 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, The Acharnians 347
3. (to mark mere intention, to be always going to do without ever doing) to delay, put off, hesitate
   • 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 908
   • 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 627
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 540
   • 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, The Acharnians 319
   • 430 BCE, Euripides, Herakles' Children 1209
   • 408 BCE, Euripides, The Phoenician Women 300
   • 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 36
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Fragments 776
   • 413 BCE, Euripides, Ion 1002

Usage notes

μέλλω (méllō) often stands without its infinitive, when the verb immediately precedes or follows.

Inflection

   Present: μέλλω, μέλλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μέλλω	μέλλεις	μέλλει	μέλλετον	μέλλετον	μέλλομεν	μέλλετε	μέλλουσῐ(ν)
	subjunctive	μέλλω	μέλλῃς	μέλλῃ	μέλλητον	μέλλητον	μέλλωμεν	μέλλητε	μέλλωσῐ(ν)
	optative	μέλλοιμῐ	μέλλοις	μέλλοι	μέλλοιτον	μελλοίτην	μέλλοιμεν	μέλλοιτε	μέλλοιεν
	imperative		μέλλε	μελλέτω	μέλλετον	μελλέτων		μέλλετε	μελλόντων
middle/ passive	indicative	μέλλομαι	μέλλῃ, μέλλει	μέλλεται	μέλλεσθον	μέλλεσθον	μελλόμεθᾰ	μέλλεσθε	μέλλονται
	subjunctive	μέλλωμαι	μέλλῃ	μέλληται	μέλλησθον	μέλλησθον	μελλώμεθᾰ	μέλλησθε	μέλλωνται
	optative	μελλοίμην	μέλλοιο	μέλλοιτο	μέλλοισθον	μελλοίσθην	μελλοίμεθᾰ	μέλλοισθε	μέλλοιντο
	imperative		μέλλου	μελλέσθω	μέλλεσθον	μελλέσθων		μέλλεσθε	μελλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		μέλλειν				μέλλεσθαι
participle	m	μέλλων				μελλόμενος
	f	μέλλουσᾰ				μελλομένη
	n	μέλλον				μελλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔμελλον, ἐμελλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔμελλον	ἔμελλες	ἔμελλε(ν)	ἐμέλλετον	ἐμελλέτην	ἐμέλλομεν	ἐμέλλετε	ἔμελλον
middle/ passive	indicative	ἐμελλόμην	ἐμέλλου	ἐμέλλετο	ἐμέλλεσθον	ἐμελλέσθην	ἐμελλόμεθᾰ	ἐμέλλεσθε	ἐμέλλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἤμελλον, ἠμελλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤμελλον	ἤμελλες	ἤμελλε(ν)	ἠμέλλετον	ἠμελλέτην	ἠμέλλομεν	ἠμέλλετε	ἤμελλον
middle/ passive	indicative	ἠμελλόμην	ἠμέλλου	ἠμέλλετο	ἠμέλλεσθον	ἠμελλέσθην	ἠμελλόμεθᾰ	ἠμέλλεσθε	ἠμέλλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: μέλλον, μελλόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μέλλον	μέλλες	μέλλε(ν)	μέλλετον	μελλέτην	μέλλομεν	μέλλετε	μέλλον
middle/ passive	indicative	μελλόμην	μέλλου	μέλλετο	μέλλεσθον	μελλέσθην	μελλόμε(σ)θᾰ	μέλλεσθε	μέλλοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: μέλλεσκον, μελλεσκόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μέλλεσκον	μέλλεσκες	μέλλεσκε(ν)	μελλέσκετον	μελλεσκέτην	μελλέσκομεν	μελλέσκετε	μέλλεσκον
middle/ passive	indicative	μελλεσκόμην	μελλέσκου	μελλέσκετο	μελλέσκεσθον	μελλεσκέσθην	μελλεσκόμεθᾰ	μελλέσκεσθε	μελλέσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: μελλήσω, μελλήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μελλήσω	μελλήσεις	μελλήσει	μελλήσετον	μελλήσετον	μελλήσομεν	μελλήσετε	μελλήσουσῐ(ν)
	optative	μελλήσοιμῐ	μελλήσοις	μελλήσοι	μελλήσοιτον	μελλησοίτην	μελλήσοιμεν	μελλήσοιτε	μελλήσοιεν
middle	indicative	μελλήσομαι	μελλήσῃ, μελλήσει	μελλήσεται	μελλήσεσθον	μελλήσεσθον	μελλησόμεθᾰ	μελλήσεσθε	μελλήσονται
	optative	μελλησοίμην	μελλήσοιο	μελλήσοιτο	μελλήσοισθον	μελλησοίσθην	μελλησοίμεθᾰ	μελλήσοισθε	μελλήσοιντο
		active			middle
infinitive		μελλήσειν			μελλήσεσθαι
participle	m	μελλήσων			μελλησόμενος
	f	μελλήσουσᾰ			μελλησομένη
	n	μελλῆσον			μελλησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐμέλλησᾰ, ἐμελλησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμέλλησᾰ	ἐμέλλησᾰς	ἐμέλλησε(ν)	ἐμελλήσᾰτον	ἐμελλησᾰ́την	ἐμελλήσᾰμεν	ἐμελλήσᾰτε	ἐμέλλησᾰν
	subjunctive	μελλήσω	μελλήσῃς	μελλήσῃ	μελλήσητον	μελλήσητον	μελλήσωμεν	μελλήσητε	μελλήσωσῐ(ν)
	optative	μελλήσαιμῐ	μελλήσειᾰς, μελλήσαις	μελλήσειε(ν), μελλήσαι	μελλήσαιτον	μελλησαίτην	μελλήσαιμεν	μελλήσαιτε	μελλήσειᾰν, μελλήσαιεν
	imperative		μέλλησον	μελλησᾰ́τω	μελλήσᾰτον	μελλησᾰ́των		μελλήσᾰτε	μελλησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐμελλησᾰ́μην	ἐμελλήσω	ἐμελλήσᾰτο	ἐμελλήσᾰσθον	ἐμελλησᾰ́σθην	ἐμελλησᾰ́μεθᾰ	ἐμελλήσᾰσθε	ἐμελλήσᾰντο
	subjunctive	μελλήσωμαι	μελλήσῃ	μελλήσηται	μελλήσησθον	μελλήσησθον	μελλησώμεθᾰ	μελλήσησθε	μελλήσωνται
	optative	μελλησαίμην	μελλήσαιο	μελλήσαιτο	μελλήσαισθον	μελλησαίσθην	μελλησαίμεθᾰ	μελλήσαισθε	μελλήσαιντο
	imperative		μέλλησαι	μελλησᾰ́σθω	μελλήσᾰσθον	μελλησᾰ́σθων		μελλήσᾰσθε	μελλησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		μελλῆσαι			μελλήσᾰσθαι
participle	m	μελλήσᾱς			μελλησᾰ́μενος
	f	μελλήσᾱσᾰ			μελλησᾰμένη
	n	μελλῆσᾰν			μελλησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἠμέλλησᾰ, ἠμελλησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠμέλλησᾰ	ἠμέλλησᾰς	ἠμέλλησε(ν)	ἠμελλήσᾰτον	ἠμελλησᾰ́την	ἠμελλήσᾰμεν	ἠμελλήσᾰτε	ἠμέλλησᾰν
	subjunctive	μελλήσω	μελλήσῃς	μελλήσῃ	μελλήσητον	μελλήσητον	μελλήσωμεν	μελλήσητε	μελλήσωσῐ(ν)
	optative	μελλήσαιμῐ	μελλήσειᾰς, μελλήσαις	μελλήσειε(ν), μελλήσαι	μελλήσαιτον	μελλησαίτην	μελλήσαιμεν	μελλήσαιτε	μελλήσειᾰν, μελλήσαιεν
	imperative		μέλλησον	μελλησᾰ́τω	μελλήσᾰτον	μελλησᾰ́των		μελλήσᾰτε	μελλησᾰ́ντων
middle	indicative	ἠμελλησᾰ́μην	ἠμελλήσω	ἠμελλήσᾰτο	ἠμελλήσᾰσθον	ἠμελλησᾰ́σθην	ἠμελλησᾰ́μεθᾰ	ἠμελλήσᾰσθε	ἠμελλήσᾰντο
	subjunctive	μελλήσωμαι	μελλήσῃ	μελλήσηται	μελλήσησθον	μελλήσησθον	μελλησώμεθᾰ	μελλήσησθε	μελλήσωνται
	optative	μελλησαίμην	μελλήσαιο	μελλήσαιτο	μελλήσαισθον	μελλησαίσθην	μελλησαίμεθᾰ	μελλήσαισθε	μελλήσαιντο
	imperative		μέλλησαι	μελλησᾰ́σθω	μελλήσᾰσθον	μελλησᾰ́σθων		μελλήσᾰσθε	μελλησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		μελλῆσαι			μελλήσᾰσθαι
participle	m	μελλήσᾱς			μελλησᾰ́μενος
	f	μελλήσᾱσᾰ			μελλησᾰμένη
	n	μελλῆσᾰν			μελλησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἤμελλον, ἠμελλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤμελλον	ἤμελλες	ἤμελλε(ν)	ἠμέλλετον	ἠμελλέτην	ἠμέλλομεν	ἠμέλλετε	ἤμελλον
	subjunctive	μέλλω	μέλλῃς	μέλλῃ	μέλλητον	μέλλητον	μέλλωμεν	μέλλητε	μέλλωσῐ(ν)
	optative	μέλλοιμῐ	μέλλοις	μέλλοι	μέλλοιτον	μελλοίτην	μέλλοιμεν	μέλλοιτε	μέλλοιεν
	imperative		μέλλε	μελλέτω	μέλλετον	μελλέτων		μέλλετε	μελλόντων
middle	indicative	ἠμελλόμην	ἠμέλλου	ἠμέλλετο	ἠμέλλεσθον	ἠμελλέσθην	ἠμελλόμεθᾰ	ἠμέλλεσθε	ἠμέλλοντο
	subjunctive	μέλλωμαι	μέλλῃ	μέλληται	μέλλησθον	μέλλησθον	μελλώμεθᾰ	μέλλησθε	μέλλωνται
	optative	μελλοίμην	μέλλοιο	μέλλοιτο	μέλλοισθον	μελλοίσθην	μελλοίμεθᾰ	μέλλοισθε	μέλλοιντο
	imperative		μελλοῦ	μελλέσθω	μέλλεσθον	μελλέσθων		μέλλεσθε	μελλέσθων
		active			middle
infinitive		μελλεῖν			μελλέσθαι
participle	m	μελλών			μελλόμενος
	f	μελλοῦσᾰ			μελλομένη
	n	μελλόν			μελλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “μέλλω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “μέλλω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “μέλλω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• μέλλω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• μέλλω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “μέλλω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G3195 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible