μέλιττα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mé.lit.ta/ → /ˈme.lit.ta/ → /ˈme.li.ta/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mé.lit.ta/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈme.lit.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈme.lit.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈme.lit.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈme.li.ta/

Noun

μέλιττᾰ • (mélitta) f (genitive μελίττης); first declension

1. Attic form of μέλισσᾰ (mélissa)

Inflection

First declension of ἡ μέλιττᾰ; τῆς μελίττης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ μέλιττᾰ hē mélitta	τὼ μελίττᾱ tṑ melíttā	αἱ μέλιτται hai mélittai
Genitive	τῆς μελίττης tês melíttēs	τοῖν μελίτταιν toîn melíttain	τῶν μελιττῶν tôn melittôn
Dative	τῇ μελίττῃ têi melíttēi	τοῖν μελίτταιν toîn melíttain	ταῖς μελίτταις taîs melíttais
Accusative	τὴν μέλιττᾰν tḕn mélittan	τὼ μελίττᾱ tṑ melíttā	τᾱ̀ς μελίττᾱς tā̀s melíttās
Vocative	μέλιττᾰ mélitta	μελίττᾱ melíttā	μέλιτται mélittai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.