μέδω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *méd-e-ti, from *med- (“to measure, limit, consider, advise”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /mé.dɔː/ → /ˈme.ðo/ → /ˈme.ðo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /mé.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈme.do/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈme.ðo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈme.ðo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈme.ðo/

Verb

μέδω • (médō)

1. to protect, rule over

Inflection

   Present: μέδω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μέδω	μέδεις	μέδει	μέδετον	μέδετον	μέδομεν	μέδετε	μέδουσῐ(ν)
	subjunctive	μέδω	μέδῃς	μέδῃ	μέδητον	μέδητον	μέδωμεν	μέδητε	μέδωσῐ(ν)
	optative	μέδοιμῐ	μέδοις	μέδοι	μέδοιτον	μεδοίτην	μέδοιμεν	μέδοιτε	μέδοιεν
	imperative		μέδε	μεδέτω	μέδετον	μεδέτων		μέδετε	μεδόντων
		active
infinitive		μέδειν
participle	m	μέδων
	f	μέδουσᾰ
	n	μέδον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• Ἀνδρομέδα (Androméda)
• Μέδουσᾰ (Médousa)
• μέδων (médōn)

Related terms

• μέδομαι (médomai)

References

• “μέδω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “μέδω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• μέδω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Anagrams

• δέμω (démō)