λυτρωτέε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ly.trɔː.té.e/ → /ly.troˈte.e/ → /li.troˈte.e/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ly.trɔː.té.e/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ly.troˈte.e/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ly.troˈte.e/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ly.troˈte.e/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /li.troˈte.e/

Adjective

λυτρωτέε • (lutrōtée)

1. masculine vocative singular of λυτρωτέος (lutrōtéos)