λυκόστομος

Ancient Greek

Etymology

From λύκος (lúkos, “wolf”) +‎ στόμα (stóma, “mouth”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ly.kós.to.mos/ → /lyˈkos.to.mos/ → /liˈkos.to.mos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ly.kós.to.mos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /lyˈkos.to.mos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /lyˈkos.to.mos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /lyˈkos.to.mos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /liˈkos.to.mos/

Noun

λῠκόστομος • (lŭkóstomos) m (genitive λῠκοστόμου); second declension

1. kind of anchovy

Inflection

Second declension of ὁ λῠκόστομος; τοῦ λῠκοστόμου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ λῠκόστομος ho lŭkóstomos	τὼ λῠκοστόμω tṑ lŭkostómō	οἱ λῠκόστομοι hoi lŭkóstomoi
Genitive	τοῦ λῠκοστόμου toû lŭkostómou	τοῖν λῠκοστόμοιν toîn lŭkostómoin	τῶν λῠκοστόμων tôn lŭkostómōn
Dative	τῷ λῠκοστόμῳ tôi lŭkostómōi	τοῖν λῠκοστόμοιν toîn lŭkostómoin	τοῖς λῠκοστόμοις toîs lŭkostómois
Accusative	τὸν λῠκόστομον tòn lŭkóstomon	τὼ λῠκοστόμω tṑ lŭkostómō	τοὺς λῠκοστόμους toùs lŭkostómous
Vocative	λῠκόστομε lŭkóstome	λῠκοστόμω lŭkostómō	λῠκόστομοι lŭkóstomoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “λυκόστομος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• λυκόστομος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette