λοέω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *lewh₃-.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /lo.é.ɔː/ → /loˈe.o/ → /loˈe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /lo.é.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /loˈe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /loˈe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /loˈe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /loˈe.o/

Verb

λοέω • (loéō)

1. Epic form of λούω (loúō)

Conjugation

   Present: λοέω, λοέομαι (Epic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λοέω	λοεῖς	λοεῖ	λοεῖτον	λοεῖτον	λοέομεν	λοεῖτε	λοέουσῐ(ν)
	subjunctive	λοέω	λοῇς	λοῇ	λοῆτον	λοῆτον	λοέωμεν	λοῆτε	λοέωσῐ(ν)
	optative	λοέοιμι	λοέοις	λοέοι	λοέοιτον	λοεοίτην	λοέοιμεν	λοέοιτε	λοέοιεν
	imperative		λόει	λοείτω	λοεῖτον	λοείτων		λοεῖτε	λοεόντων
middle/ passive	indicative	λοέομαι	λοῇ	λοεῖται	λοεῖσθον	λοεῖσθον	λοεόμεθᾰ	λοεῖσθε	λοέονται
	subjunctive	λοέωμαι	λοῇ	λοῆται	λοῆσθον	λοῆσθον	λοεώμεθᾰ	λοῆσθε	λοέωνται
	optative	λοεοίμην	λοέοιο	λοέοιτο	λοέοισθον	λοεοίσθην	λοεοίμεθᾰ	λοέοισθε	λοέοιντο
	imperative		λοέου	λοείσθω	λοεῖσθον	λοείσθων		λοεῖσθε	λοείσθων
		active				middle/passive
infinitive		λοεῖν				λοεῖσθαι
participle	m	λοέων				λοεόμενος
	f	λοέουσᾰ				λοεομένη
	n	λοέον				λοεόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: λόεον, λοεόμην (Epic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λόεον	λόεις	λόει	λοεῖτον	λοείτην	λοέομεν	λοεῖτε	λόεον
middle/ passive	indicative	λοεόμην	λοέου	λοεῖτο	λοεῖσθον	λοείσθην	λοεόμεθᾰ	λοεῖσθε	λοέοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: λοέσσω, λοέσσομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λοέσσω	λοέσσεις	λοέσσει	λοέσσετον	λοέσσετον	λοέσσομεν	λοέσσετε	λοέσσουσῐ(ν)
	optative	λοέσσοιμῐ	λοέσσοις	λοέσσοι	λοέσσοιτον	λοεσσοίτην	λοέσσοιμεν	λοέσσοιτε	λοέσσοιεν
middle	indicative	λοέσσομαι	λοέσσεαι	λοέσσεται	λοέσσεσθον	λοέσσεσθον	λοεσσόμεθᾰ	λοέσσεσθε	λοέσσονται
	optative	λοεσσοίμην	λοέσσοιο	λοέσσοιτο	λοέσσοισθον	λοεσσοίσθην	λοεσσοίμεθᾰ	λοέσσοισθε	λοέσσοιντο
		active			middle
infinitive		λοέσσειν			λοέσσεσθαι
participle	m	λοέσσων			λοεσσόμενος
	f	λοέσσουσᾰ			λοεσσομένη
	n	λοέσσον			λοεσσόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐλόεσσᾰ, ἐλοεσσᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐλόεσσᾰ	ἐλόεσσᾰς	ἐλόεσσε(ν)	ἐλοέσσᾰτον	ἐλοεσσᾰ́την	ἐλοέσσᾰμεν	ἐλοέσσᾰτε	ἐλόεσσᾰν
	subjunctive	λοέσσω	λοέσσῃς	λοέσσῃ	λοέσσητον	λοέσσητον	λοέσσωμεν	λοέσσητε	λοέσσωσῐ(ν)
	optative	λοέσσαιμῐ	λοέσσειᾰς, λοέσσαις	λοέσσειε(ν), λοέσσαι	λοεσσεῖτον	λοεσσείτην	λοεσσεῖμεν	λοεσσεῖτε	λοεσσεῖεν
	imperative		λόεσσον	λοεσσᾰ́τω	λοέσσᾰτον	λοεσσᾰ́των		λοέσσᾰτε	λοεσσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐλοεσσᾰ́μην	ἐλοέσσω	ἐλοέσσᾰτο	ἐλοέσσᾰσθον	ἐλοεσσᾰ́σθην	ἐλοεσσᾰ́μεθᾰ	ἐλοέσσᾰσθε	ἐλοέσσᾰντο
	subjunctive	λοέσσωμαι	λοέσσηαι	λοέσσηται	λοέσσησθον	λοέσσησθον	λοεσσώμεθᾰ	λοέσσησθε	λοέσσωνται
	optative	λοεσσαίμην	λοέσσαιο	λοέσσαιτο	λοέσσαισθον	λοεσσαίσθην	λοεσσαίμεθᾰ	λοέσσαισθε	λοέσσαιντο
	imperative		λόεσσαι	λοεσσᾰ́σθω	λοέσσᾰσθον	λοεσσᾰ́σθων		λοέσσᾰσθε	λοεσσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		λοέσσαι			λοέσσᾰσθαι
participle	m	λοέσσᾱς			λοεσσᾰ́μενος
	f	λοέσσᾱσᾰ			λοεσσᾰμένη
	n	λοέσσᾰν			λοεσσᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: λόεσσᾰ, λοεσσᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λόεσσᾰ	λόεσσᾰς	λόεσσε(ν)	λοέσσᾰτον	λοεσσᾰ́την	λοέσσᾰμεν	λοέσσᾰτε	λόεσσᾰν
	subjunctive	λοέσσω	λοέσσῃς	λοέσσῃ	λοέσσητον	λοέσσητον	λοέσσωμεν	λοέσσητε	λοέσσωσῐ(ν)
	optative	λοέσσαιμῐ	λοέσσειᾰς, λοέσσαις	λοέσσειε(ν), λοέσσαι	λοεσσεῖτον	λοεσσείτην	λοεσσεῖμεν	λοεσσεῖτε	λοεσσεῖεν
	imperative		λόεσσον	λοεσσᾰ́τω	λοέσσᾰτον	λοεσσᾰ́των		λοέσσᾰτε	λοεσσᾰ́ντων
middle	indicative	λοεσσᾰ́μην	λοέσσω	λοέσσᾰτο	λοέσσᾰσθον	λοεσσᾰ́σθην	λοεσσᾰ́μεθᾰ	λοέσσᾰσθε	λοέσσᾰντο
	subjunctive	λοέσσωμαι	λοέσσηαι	λοέσσηται	λοέσσησθον	λοέσσησθον	λοεσσώμεθᾰ	λοέσσησθε	λοέσσωνται
	optative	λοεσσαίμην	λοέσσαιο	λοέσσαιτο	λοέσσαισθον	λοεσσαίσθην	λοεσσαίμεθᾰ	λοέσσαισθε	λοέσσαιντο
	imperative		λόεσσαι	λοεσσᾰ́σθω	λοέσσᾰσθον	λοεσσᾰ́σθων		λοέσσᾰσθε	λοεσσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		λοέσσαι			λοέσσᾰσθαι
participle	m	λοέσσᾱς			λοεσσᾰ́μενος
	f	λοέσσᾱσᾰ			λοεσσᾰμένη
	n	λοέσσᾰν			λοεσσᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• λοέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “λοέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• λοέω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011