κόπρινος

Ancient Greek

Etymology

From κόπρος (kópros, “dung, ordure”) +‎ -ῐνος (-ĭnos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kó.pri.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈko.pri.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈko.pri.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈko.pri.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈko.pri.nos/

Adjective

κόπρῐνος • (kóprĭnos) m (feminine κοπρῐ́νη, neuter κόπρῐνον); first/second declension

full of dung, filthy

Inflection

First and second declension of κόπρῐνος; κοπρῐ́νη; κόπρῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κόπρῐνος kóprĭnos	κοπρῐ́νη koprĭ́nē	κόπρῐνον kóprĭnon	κοπρῐ́νω koprĭ́nō	κοπρῐ́νᾱ koprĭ́nā	κοπρῐ́νω koprĭ́nō	κόπρῐνοι kóprĭnoi	κόπρῐναι kóprĭnai	κόπρῐνᾰ kóprĭnă
Genitive	κοπρῐ́νου koprĭ́nou	κοπρῐ́νης koprĭ́nēs	κοπρῐ́νου koprĭ́nou	κοπρῐ́νοιν koprĭ́noin	κοπρῐ́ναιν koprĭ́nain	κοπρῐ́νοιν koprĭ́noin	κοπρῐ́νων koprĭ́nōn	κοπρῐ́νων koprĭ́nōn	κοπρῐ́νων koprĭ́nōn
Dative	κοπρῐ́νῳ koprĭ́nōi	κοπρῐ́νῃ koprĭ́nēi	κοπρῐ́νῳ koprĭ́nōi	κοπρῐ́νοιν koprĭ́noin	κοπρῐ́ναιν koprĭ́nain	κοπρῐ́νοιν koprĭ́noin	κοπρῐ́νοις koprĭ́nois	κοπρῐ́ναις koprĭ́nais	κοπρῐ́νοις koprĭ́nois
Accusative	κόπρῐνον kóprĭnon	κοπρῐ́νην koprĭ́nēn	κόπρῐνον kóprĭnon	κοπρῐ́νω koprĭ́nō	κοπρῐ́νᾱ koprĭ́nā	κοπρῐ́νω koprĭ́nō	κοπρῐ́νους koprĭ́nous	κοπρῐ́νᾱς koprĭ́nās	κόπρῐνᾰ kóprĭnă
Vocative	κόπρῐνε kóprĭne	κοπρῐ́νη koprĭ́nē	κόπρῐνον kóprĭnon	κοπρῐ́νω koprĭ́nō	κοπρῐ́νᾱ koprĭ́nā	κοπρῐ́νω koprĭ́nō	κόπρῐνοι kóprĭnoi	κόπρῐναι kóprĭnai	κόπρῐνᾰ kóprĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κοπρῐ́νως koprĭ́nōs			κοπρῐνώτερος koprĭnṓteros			κοπρῐνώτᾰτος koprĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ Translingual: Coprinus

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Descendants

Further reading