κυνοδέσμη

Ancient Greek

The Greek poet Anacreon (582–485 BC), showing κυνοδέσμη

Alternative forms

• κῠνοδέσμῐον (kunodésmion)

Etymology

κῠ́ων (kúōn, “dog”) +‎ δέσμη (désmē, “package”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ky.no.déz.mɛː/ → /cy.noˈðez.mi/ → /ci.noˈðez.mi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ky.no.déz.mɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ky.noˈdez.me̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cy.noˈðez.mi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cy.noˈðez.mi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ci.noˈðez.mi/

Noun

κῠνοδέσμη • (kunodésmē) f (genitive κῠνοδέσμης); first declension

1. kynodesme (fibula for the prepuce)
   • Phryn., PS p.85 B.
   • a. AD 893, Photius, Lexicon
   • ante 177 CE, Pollux, Onomasticon 2.171

Declension

First declension of ἡ κῠνοδέσμη; τῆς κῠνοδέσμης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ κῠνοδέσμη hē kunodésmē	τὼ κῠνοδέσμᾱ tṑ kunodésmā	αἱ κῠνοδέσμαι hai kunodésmai
Genitive	τῆς κῠνοδέσμης tês kunodésmēs	τοῖν κῠνοδέσμαιν toîn kunodésmain	τῶν κῠνοδεσμῶν tôn kunodesmôn
Dative	τῇ κῠνοδέσμῃ têi kunodésmēi	τοῖν κῠνοδέσμαιν toîn kunodésmain	ταῖς κῠνοδέσμαις taîs kunodésmais
Accusative	τὴν κῠνοδέσμην tḕn kunodésmēn	τὼ κῠνοδέσμᾱ tṑ kunodésmā	τᾱ̀ς κῠνοδέσμᾱς tā̀s kunodésmās
Vocative	κῠνοδέσμη kunodésmē	κῠνοδέσμᾱ kunodésmā	κῠνοδέσμαι kunodésmai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

• κῠνόδεσμος (kunódesmos)

Descendants

• English: kynodesme

References

• “κυνοδέσμη”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press