κυνοδέσμη

Ancient Greek

The Greek poet Anacreon (582–485 BC), showing κυνοδέσμη

Alternative forms

• κῠνοδέσμῐον (kŭnodésmĭon)

Etymology

κῠ́ων (kŭ́ōn, “dog”) +‎ δέσμη (désmē, “package”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ky.no.déz.mɛː/ → /cy.noˈðez.mi/ → /ci.noˈðez.mi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ky.no.déz.mɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ky.noˈdez.me̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cy.noˈðez.mi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cy.noˈðez.mi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ci.noˈðez.mi/

Noun

κῠνοδέσμη • (kŭnodésmē) f (genitive κῠνοδέσμης); first declension

1. kynodesme (fibula for the prepuce)
   • Phryn., PS p.85 B.
   • a. AD 893, Photius, Lexicon
   • ante 177 CE, Pollux, Onomasticon 2.171

Declension

First declension of ἡ κῠνοδέσμη; τῆς κῠνοδέσμης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ κῠνοδέσμη hē kŭnodésmē	τὼ κῠνοδέσμᾱ tṑ kŭnodésmā	αἱ κῠνοδέσμαι hai kŭnodésmai
Genitive	τῆς κῠνοδέσμης tês kŭnodésmēs	τοῖν κῠνοδέσμαιν toîn kŭnodésmain	τῶν κῠνοδεσμῶν tôn kŭnodesmôn
Dative	τῇ κῠνοδέσμῃ têi kŭnodésmēi	τοῖν κῠνοδέσμαιν toîn kŭnodésmain	ταῖς κῠνοδέσμαις taîs kŭnodésmais
Accusative	τὴν κῠνοδέσμην tḕn kŭnodésmēn	τὼ κῠνοδέσμᾱ tṑ kŭnodésmā	τᾱ̀ς κῠνοδέσμᾱς tā̀s kŭnodésmās
Vocative	κῠνοδέσμη kŭnodésmē	κῠνοδέσμᾱ kŭnodésmā	κῠνοδέσμαι kŭnodésmai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

• κῠνόδεσμος (kŭnódesmos)

Descendants

• English: kynodesme

References

• “κυνοδέσμη”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press