κυημάτοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ky.ɛː.má.toi̯n/ → /cy.iˈma.tyn/ → /ci.iˈma.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ky.ɛː.má.toi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ky.e̝ˈma.tyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cy.iˈma.tyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cy.iˈma.tyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ci.iˈma.tin/

Noun

κῠημᾰ́τοιν • (kuēmátoin) n

1. genitive/dative dual of κῠ́ημᾰ (kúēma)