κυβερνισμός

Ancient Greek

Etymology

From κῠβερνᾰ́ω (kŭbernắō, “I steer”) +‎ -ῐσμός (-ĭsmós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ky.ber.niz.mós/ → /cy.βer.nizˈmos/ → /ci.ver.nizˈmos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ky.ber.niz.mós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ky.ber.nizˈmos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cy.βer.nizˈmos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cy.ver.nizˈmos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ci.ver.nizˈmos/

Noun

κῠβερνῐσμός • (kŭbernĭsmós) m (genitive κῠβερνῐσμοῦ); second declension

1. steering, pilotage
2. government

Inflection

Second declension of ὁ κῠβερνῐσμός; τοῦ κῠβερνῐσμοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κῠβερνῐσμός ho kŭbernĭsmós	τὼ κῠβερνῐσμώ tṑ kŭbernĭsmṓ	οἱ κῠβερνῐσμοί hoi kŭbernĭsmoí
Genitive	τοῦ κῠβερνῐσμοῦ toû kŭbernĭsmoû	τοῖν κῠβερνῐσμοῖν toîn kŭbernĭsmoîn	τῶν κῠβερνῐσμῶν tôn kŭbernĭsmôn
Dative	τῷ κῠβερνῐσμῷ tôi kŭbernĭsmôi	τοῖν κῠβερνῐσμοῖν toîn kŭbernĭsmoîn	τοῖς κῠβερνῐσμοῖς toîs kŭbernĭsmoîs
Accusative	τὸν κῠβερνῐσμόν tòn kŭbernĭsmón	τὼ κῠβερνῐσμώ tṑ kŭbernĭsmṓ	τοὺς κῠβερνῐσμούς toùs kŭbernĭsmoús
Vocative	κῠβερνῐσμέ kŭbernĭsmé	κῠβερνῐσμώ kŭbernĭsmṓ	κῠβερνῐσμοί kŭbernĭsmoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Synonyms

• κῠβέρνησῐς (kŭbérnēsĭs)

References

• “κυβερνισμός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• κυβερνισμός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette