κυανοχαῖτα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ky.a.no.kʰâi̯.ta/ → /cy.a.noˈçɛ.ta/ → /ci.a.noˈçe.ta/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ky.a.no.kʰâi̯.ta/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ky.a.noˈkʰɛ.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cy.a.noˈçɛ.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cy.a.noˈçe.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ci.a.noˈçe.ta/

Adjective

κῠανοχαῖτᾰ • (kŭanokhaîtă)

1. masculine nominative/vocative singular of κυανοχαίτης (kuanokhaítēs)