κταμένοιο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kta.mé.noi̯.o/ → /ktaˈme.ny.o/ → /ktaˈme.ni.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kta.mé.noi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ktaˈme.ny.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ktaˈme.ny.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ktaˈme.ny.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ktaˈme.ni.o/

Participle

κτᾰμένοιο • (ktăménoio)

1. masculine/neuter genitive singular of κτάμενος (ktámenos)