κρητίζω

Ancient Greek

Etymology

From Κρήτη (Krḗtē, “Krete”) + -ῐ́ζω (-ízō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /krɛː.tíz.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kre̝ˈti.zo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /kriˈti.zo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kriˈti.zo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kriˈti.zo/

Verb

κρητίζω • (krētízō)

(literal) to act like a person from the island of Crete
to tell lies, since Cretans were said to be notorious liars

Inflection

Present: κρητίζω, κρητίζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κρητίζω	κρητίζεις	κρητίζει	κρητίζετον	κρητίζετον	κρητίζομεν	κρητίζετε	κρητίζουσῐ(ν)
	subjunctive	κρητίζω	κρητίζῃς	κρητίζῃ	κρητίζητον	κρητίζητον	κρητίζωμεν	κρητίζητε	κρητίζωσῐ(ν)
	optative	κρητίζοιμῐ	κρητίζοις	κρητίζοι	κρητίζοιτον	κρητιζοίτην	κρητίζοιμεν	κρητίζοιτε	κρητίζοιεν
	imperative		κρήτιζε	κρητιζέτω	κρητίζετον	κρητιζέτων		κρητίζετε	κρητιζόντων
middle/ passive	indicative	κρητίζομαι	κρητίζῃ, κρητίζει	κρητίζεται	κρητίζεσθον	κρητίζεσθον	κρητιζόμεθᾰ	κρητίζεσθε	κρητίζονται
	subjunctive	κρητίζωμαι	κρητίζῃ	κρητίζηται	κρητίζησθον	κρητίζησθον	κρητιζώμεθᾰ	κρητίζησθε	κρητίζωνται
	optative	κρητιζοίμην	κρητίζοιο	κρητίζοιτο	κρητίζοισθον	κρητιζοίσθην	κρητιζοίμεθᾰ	κρητίζοισθε	κρητίζοιντο
	imperative		κρητίζου	κρητιζέσθω	κρητίζεσθον	κρητιζέσθων		κρητίζεσθε	κρητιζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κρητίζειν				κρητίζεσθαι
participle	m	κρητίζων				κρητιζόμενος
	f	κρητίζουσᾰ				κρητιζομένη
	n	κρητῖζον				κρητιζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Further reading