κορυθαίολος

Ancient Greek

Etymology

κόρυς (kórus, “helmet”) +‎ αἰόλλω (aióllō, “to move quickly back and forth”) from αἰόλος (aiólos, “quick”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ko.ry.tʰǎi̯.o.los/ → /ko.ryˈθɛ.o.los/ → /ko.riˈθe.o.los/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ko.ry.tʰǎi̯.o.los/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ko.ryˈtʰɛ.o.los/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ko.ryˈθɛ.o.los/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ko.ryˈθe.o.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ko.riˈθe.o.los/

Adjective

κορυθαίολος • (koruthaíolos) m or f (neuter κορυθαίολον); second declension

1. with quivering helmet

Declension

Second declension of κορυθαίολος; κορυθαίολον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		κορυθαίολος koruthaíolos	κορυθαίολον koruthaíolon		κορυθαιόλω koruthaiólō	κορυθαιόλω koruthaiólō		κορυθαίολοι koruthaíoloi	κορυθαίολᾰ koruthaíola
Genitive		κορυθαιόλου koruthaiólou	κορυθαιόλου koruthaiólou		κορυθαιόλοιν koruthaióloin	κορυθαιόλοιν koruthaióloin		κορυθαιόλων koruthaiólōn	κορυθαιόλων koruthaiólōn
Dative		κορυθαιόλῳ koruthaiólōi	κορυθαιόλῳ koruthaiólōi		κορυθαιόλοιν koruthaióloin	κορυθαιόλοιν koruthaióloin		κορυθαιόλοις koruthaiólois	κορυθαιόλοις koruthaiólois
Accusative		κορυθαίολον koruthaíolon	κορυθαίολον koruthaíolon		κορυθαιόλω koruthaiólō	κορυθαιόλω koruthaiólō		κορυθαιόλους koruthaiólous	κορυθαίολᾰ koruthaíola
Vocative		κορυθαίολε koruthaíole	κορυθαίολον koruthaíolon		κορυθαιόλω koruthaiólō	κορυθαιόλω koruthaiólō		κορυθαίολοι koruthaíoloi	κορυθαίολᾰ koruthaíola
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		κορυθαιόλως koruthaiólōs			κορυθαιολώτερος koruthaiolṓteros			κορυθαιολώτᾰτος koruthaiolṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “κορυθαίολος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press