κνηκός
Jump to navigation
Jump to search
Ancient Greek
[edit]Alternative forms
[edit]Etymology
[edit]From κνῆκος (knêkos) + -ός (-ós).
Pronunciation
[edit]- (5th BCE Attic) IPA(key): /knɛː.kós/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /kne̝ˈkos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /kniˈkos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /kniˈkos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /kniˈkos/
Adjective
[edit]κνηκός • (knēkós) m (feminine κνηκή, neuter κνηκόν); first/second declension
Inflection
[edit]Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | κνηκός knēkós |
κνηκή knēkḗ |
κνηκόν knēkón |
κνηκώ knēkṓ |
κνηκᾱ́ knēkā́ |
κνηκώ knēkṓ |
κνηκοί knēkoí |
κνηκαί knēkaí |
κνηκᾰ́ knēká | |||||
Genitive | κνηκοῦ knēkoû |
κνηκῆς knēkês |
κνηκοῦ knēkoû |
κνηκοῖν knēkoîn |
κνηκαῖν knēkaîn |
κνηκοῖν knēkoîn |
κνηκῶν knēkôn |
κνηκῶν knēkôn |
κνηκῶν knēkôn | |||||
Dative | κνηκῷ knēkôi |
κνηκῇ knēkêi |
κνηκῷ knēkôi |
κνηκοῖν knēkoîn |
κνηκαῖν knēkaîn |
κνηκοῖν knēkoîn |
κνηκοῖς knēkoîs |
κνηκαῖς knēkaîs |
κνηκοῖς knēkoîs | |||||
Accusative | κνηκόν knēkón |
κνηκήν knēkḗn |
κνηκόν knēkón |
κνηκώ knēkṓ |
κνηκᾱ́ knēkā́ |
κνηκώ knēkṓ |
κνηκούς knēkoús |
κνηκᾱ́ς knēkā́s |
κνηκᾰ́ knēká | |||||
Vocative | κνηκέ knēké |
κνηκή knēkḗ |
κνηκόν knēkón |
κνηκώ knēkṓ |
κνηκᾱ́ knēkā́ |
κνηκώ knēkṓ |
κνηκοί knēkoí |
κνηκαί knēkaí |
κνηκᾰ́ knēká | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
κνηκῶς knēkôs |
κνηκότερος knēkóteros |
κνηκότᾰτος knēkótatos | ||||||||||||
Notes: |
|
Further reading
[edit]- “κνηκός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- κνηκός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette