κνάπτω

Ancient Greek

Alternative forms

γνάπτω (gnáptō)

Etymology

Unknown. It has been connected with several Indo-European words, such as Proto-Celtic *knawī (“fleece”) and Latvian knābt (“to peck”). On the other hand, Beekes suggests a Pre-Greek origin for the verb, connecting it κνάφος (knáphos, “prickly teasel; carding comb”), κνέφαλλον (knéphallon, “wool torn off in carding”) and κναφεύς (knapheús, “fuller”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /knáp.tɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈknap.to/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈknap.to/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈknap.to/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈknap.to/

Verb

κνᾰ́πτω • (knắptō)

to card, comb, to cleanse or disentangle something using a carding device
to mangle, to mutilate, or disfigure by cutting, tearing, rearranging, etc.

Inflection

Present: κνᾰ́πτω, κνᾰ́πτομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κνᾰ́πτω	κνᾰ́πτεις	κνᾰ́πτει	κνᾰ́πτετον	κνᾰ́πτετον	κνᾰ́πτομεν	κνᾰ́πτετε	κνᾰ́πτουσῐ(ν)
	subjunctive	κνᾰ́πτω	κνᾰ́πτῃς	κνᾰ́πτῃ	κνᾰ́πτητον	κνᾰ́πτητον	κνᾰ́πτωμεν	κνᾰ́πτητε	κνᾰ́πτωσῐ(ν)
	optative	κνᾰ́πτοιμῐ	κνᾰ́πτοις	κνᾰ́πτοι	κνᾰ́πτοιτον	κνᾰπτοίτην	κνᾰ́πτοιμεν	κνᾰ́πτοιτε	κνᾰ́πτοιεν
	imperative		κνᾰ́πτε	κνᾰπτέτω	κνᾰ́πτετον	κνᾰπτέτων		κνᾰ́πτετε	κνᾰπτόντων
middle/ passive	indicative	κνᾰ́πτομαι	κνᾰ́πτῃ, κνᾰ́πτει	κνᾰ́πτεται	κνᾰ́πτεσθον	κνᾰ́πτεσθον	κνᾰπτόμεθᾰ	κνᾰ́πτεσθε	κνᾰ́πτονται
	subjunctive	κνᾰ́πτωμαι	κνᾰ́πτῃ	κνᾰ́πτηται	κνᾰ́πτησθον	κνᾰ́πτησθον	κνᾰπτώμεθᾰ	κνᾰ́πτησθε	κνᾰ́πτωνται
	optative	κνᾰπτοίμην	κνᾰ́πτοιο	κνᾰ́πτοιτο	κνᾰ́πτοισθον	κνᾰπτοίσθην	κνᾰπτοίμεθᾰ	κνᾰ́πτοισθε	κνᾰ́πτοιντο
	imperative		κνᾰ́πτου	κνᾰπτέσθω	κνᾰ́πτεσθον	κνᾰπτέσθων		κνᾰ́πτεσθε	κνᾰπτέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κνᾰ́πτειν				κνᾰ́πτεσθαι
participle	m	κνᾰ́πτων				κνᾰπτόμενος
	f	κνᾰ́πτουσᾰ				κνᾰπτομένη
	n	κνᾰ́πτον				κνᾰπτόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κνᾰ́ψω, κνᾰ́ψομαι, κνᾰφήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κνᾰ́ψω	κνᾰ́ψεις	κνᾰ́ψει	κνᾰ́ψετον	κνᾰ́ψετον	κνᾰ́ψομεν	κνᾰ́ψετε	κνᾰ́ψουσῐ(ν)
active	optative	κνᾰ́ψοιμῐ	κνᾰ́ψοις	κνᾰ́ψοι	κνᾰ́ψοιτον	κνᾰψοίτην	κνᾰ́ψοιμεν	κνᾰ́ψοιτε	κνᾰ́ψοιεν
middle	indicative	κνᾰ́ψομαι	κνᾰ́ψῃ, κνᾰ́ψει	κνᾰ́ψεται	κνᾰ́ψεσθον	κνᾰ́ψεσθον	κνᾰψόμεθᾰ	κνᾰ́ψεσθε	κνᾰ́ψονται
middle	optative	κνᾰψοίμην	κνᾰ́ψοιο	κνᾰ́ψοιτο	κνᾰ́ψοισθον	κνᾰψοίσθην	κνᾰψοίμεθᾰ	κνᾰ́ψοισθε	κνᾰ́ψοιντο
passive	indicative	κνᾰφήσομαι	κνᾰφήσῃ	κνᾰφήσεται	κνᾰφήσεσθον	κνᾰφήσεσθον	κνᾰφησόμεθᾰ	κνᾰφήσεσθε	κνᾰφήσονται
passive	optative	κνᾰφησοίμην	κνᾰφήσοιο	κνᾰφήσοιτο	κνᾰφήσοισθον	κνᾰφησοίσθην	κνᾰφησοίμεθᾰ	κνᾰφήσοισθε	κνᾰφήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κνᾰ́ψειν			κνᾰ́ψεσθαι		κνᾰφήσεσθαι
participle	m	κνᾰ́ψων			κνᾰψόμενος		κνᾰφησόμενος
	f	κνᾰ́ψουσᾰ			κνᾰψομένη		κνᾰφησομένη
	n	κνᾰ́ψον			κνᾰψόμενον		κνᾰφησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔκνᾰψᾰ, ἐκνᾰψᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκνᾰψᾰ	ἔκνᾰψᾰς	ἔκνᾰψε(ν)	ἐκνᾰ́ψᾰτον	ἐκνᾰψᾰ́την	ἐκνᾰ́ψᾰμεν	ἐκνᾰ́ψᾰτε	ἔκνᾰψᾰν
	subjunctive	κνᾰ́ψω	κνᾰ́ψῃς	κνᾰ́ψῃ	κνᾰ́ψητον	κνᾰ́ψητον	κνᾰ́ψωμεν	κνᾰ́ψητε	κνᾰ́ψωσῐ(ν)
	optative	κνᾰ́ψαιμῐ	κνᾰ́ψειᾰς, κνᾰ́ψαις	κνᾰ́ψειε(ν), κνᾰ́ψαι	κνᾰ́ψαιτον	κνᾰψαίτην	κνᾰ́ψαιμεν	κνᾰ́ψαιτε	κνᾰ́ψειᾰν, κνᾰ́ψαιεν
	imperative		κνᾰ́ψον	κνᾰψᾰ́τω	κνᾰ́ψᾰτον	κνᾰψᾰ́των		κνᾰ́ψᾰτε	κνᾰψᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκνᾰψᾰ́μην	ἐκνᾰ́ψω	ἐκνᾰ́ψᾰτο	ἐκνᾰ́ψᾰσθον	ἐκνᾰψᾰ́σθην	ἐκνᾰψᾰ́μεθᾰ	ἐκνᾰ́ψᾰσθε	ἐκνᾰ́ψᾰντο
	subjunctive	κνᾰ́ψωμαι	κνᾰ́ψῃ	κνᾰ́ψηται	κνᾰ́ψησθον	κνᾰ́ψησθον	κνᾰψώμεθᾰ	κνᾰ́ψησθε	κνᾰ́ψωνται
	optative	κνᾰψαίμην	κνᾰ́ψαιο	κνᾰ́ψαιτο	κνᾰ́ψαισθον	κνᾰψαίσθην	κνᾰψαίμεθᾰ	κνᾰ́ψαισθε	κνᾰ́ψαιντο
	imperative		κνᾰ́ψαι	κνᾰψᾰ́σθω	κνᾰ́ψᾰσθον	κνᾰψᾰ́σθων		κνᾰ́ψᾰσθε	κνᾰψᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		κνᾰ́ψαι			κνᾰ́ψᾰσθαι
participle	m	κνᾰ́ψᾱς			κνᾰψᾰ́μενος
	f	κνᾰ́ψᾱσᾰ			κνᾰψᾰμένη
	n	κνᾰ́ψᾰν			κνᾰψᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: κέκνᾰφᾰ, κέκνημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέκνᾰφᾰ	κέκνᾰφᾰς	κέκνᾰφε(ν)	κεκνᾰ́φᾰτον	κεκνᾰ́φᾰτον	κεκνᾰ́φᾰμεν	κεκνᾰ́φᾰτε	κεκνᾰ́φᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκνᾰ́φω	κεκνᾰ́φῃς	κεκνᾰ́φῃ	κεκνᾰ́φητον	κεκνᾰ́φητον	κεκνᾰ́φωμεν	κεκνᾰ́φητε	κεκνᾰ́φωσῐ(ν)
	optative	κεκνᾰ́φοιμῐ, κεκνᾰφοίην	κεκνᾰ́φοις, κεκνᾰφοίης	κεκνᾰ́φοι, κεκνᾰφοίη	κεκνᾰ́φοιτον	κεκνᾰφοίτην	κεκνᾰ́φοιμεν	κεκνᾰ́φοιτε	κεκνᾰ́φοιεν
	imperative		κέκνᾰφε	κεκνᾰφέτω	κεκνᾰ́φετον	κεκνᾰφέτων		κεκνᾰ́φετε	κεκνᾰφόντων
middle/ passive	indicative	κέκνημαι	κέκνησαι	κέκνηται	κέκνησθον	κέκνησθον	κεκνήμεθᾰ	κέκνησθε	κέκνηνται
	subjunctive	κεκνημένος ὦ	κεκνημένος ᾖς	κεκνημένος ᾖ	κεκνημένω ἦτον	κεκνημένω ἦτον	κεκνημένοι ὦμεν	κεκνημένοι ἦτε	κεκνημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκνημένος εἴην	κεκνημένος εἴης	κεκνημένος εἴη	κεκνημένω εἴητον/εἶτον	κεκνημένω εἰήτην/εἴτην	κεκνημένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκνημένοι εἴητε/εἶτε	κεκνημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κέκνησο	κεκνήσθω	κέκνησθον	κεκνήσθων		κέκνησθε	κεκνήσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκνᾰφέναι				κεκνῆσθαι
participle	m	κεκνᾰφώς				κεκνημένος
	f	κεκνᾰφυῖᾰ				κεκνημένη
	n	κεκνᾰφός				κεκνημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀνακνᾰ́πτω (anaknắptō)
ἐπικνᾰ́πτω (epiknắptō)
κνάπτωρ (knáptōr)