κλαίων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /klǎi̯.ɔːn/ → /ˈklɛ.on/ → /ˈkle.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /klǎi̯.ɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈklɛ.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈklɛ.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkle.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkle.on/

Participle

κλαίων • (klaíōn) m (feminine κλαίουσᾰ, neuter κλαῖον); first/third declension

1. present active participle of κλαίω (klaíō)

Declension

First and third declension of κλαίων; κλαίουσᾰ; κλαῖον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κλαίων klaíōn	κλαίουσᾰ klaíousă	κλαῖον klaîon		κλαίοντε klaíonte	κλαιούσᾱ klaioúsā	κλαίοντε klaíonte		κλαίοντες klaíontes	κλαίουσαι klaíousai	κλαίοντᾰ klaíontă
Genitive		κλαίοντος klaíontos	κλαιούσης klaioúsēs	κλαίοντος klaíontos		κλαιόντοιν klaióntoin	κλαιούσαιν klaioúsain	κλαιόντοιν klaióntoin		κλαιόντων klaióntōn	κλαιουσῶν klaiousôn	κλαιόντων klaióntōn
Dative		κλαίοντῐ klaíontĭ	κλαιούσῃ klaioúsēi	κλαίοντῐ klaíontĭ		κλαιόντοιν klaióntoin	κλαιούσαιν klaioúsain	κλαιόντοιν klaióntoin		κλαίουσῐ / κλαίουσῐν klaíousĭ(n)	κλαιούσαις klaioúsais	κλαίουσῐ / κλαίουσῐν klaíousĭ(n)
Accusative		κλαίοντᾰ klaíontă	κλαίουσᾰν klaíousăn	κλαῖον klaîon		κλαίοντε klaíonte	κλαιούσᾱ klaioúsā	κλαίοντε klaíonte		κλαίοντᾰς klaíontăs	κλαιούσᾱς klaioúsās	κλαίοντᾰ klaíontă
Vocative		κλαίων klaíōn	κλαίουσᾰ klaíousă	κλαῖον klaîon		κλαίοντε klaíonte	κλαιούσᾱ klaioúsā	κλαίοντε klaíonte		κλαίοντες klaíontes	κλαίουσαι klaíousai	κλαίοντᾰ klaíontă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κλαιόντως klaióntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.