κηδόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kɛː.dó.me.nos/ → /ciˈðo.me.nos/ → /ciˈðo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kɛː.dó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ke̝ˈdo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ciˈðo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ciˈðo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈðo.me.nos/

Participle

κηδόμενος • (kēdómenos) m (feminine κηδομένη, neuter κηδόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of κήδω (kḗdō)

Declension

First and second declension of κηδόμενος; κηδομένη; κηδόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κηδόμενος kēdómenos	κηδομένη kēdoménē	κηδόμενον kēdómenon		κηδομένω kēdoménō	κηδομένᾱ kēdoménā	κηδομένω kēdoménō		κηδόμενοι kēdómenoi	κηδόμεναι kēdómenai	κηδόμενᾰ kēdómena
Genitive		κηδομένου kēdoménou	κηδομένης kēdoménēs	κηδομένου kēdoménou		κηδομένοιν kēdoménoin	κηδομέναιν kēdoménain	κηδομένοιν kēdoménoin		κηδομένων kēdoménōn	κηδομένων kēdoménōn	κηδομένων kēdoménōn
Dative		κηδομένῳ kēdoménōi	κηδομένῃ kēdoménēi	κηδομένῳ kēdoménōi		κηδομένοιν kēdoménoin	κηδομέναιν kēdoménain	κηδομένοιν kēdoménoin		κηδομένοις kēdoménois	κηδομέναις kēdoménais	κηδομένοις kēdoménois
Accusative		κηδόμενον kēdómenon	κηδομένην kēdoménēn	κηδόμενον kēdómenon		κηδομένω kēdoménō	κηδομένᾱ kēdoménā	κηδομένω kēdoménō		κηδομένους kēdoménous	κηδομένᾱς kēdoménās	κηδόμενᾰ kēdómena
Vocative		κηδόμενε kēdómene	κηδομένη kēdoménē	κηδόμενον kēdómenon		κηδομένω kēdoménō	κηδομένᾱ kēdoménā	κηδομένω kēdoménō		κηδόμενοι kēdómenoi	κηδόμεναι kēdómenai	κηδόμενᾰ kēdómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κηδομένως kēdoménōs				κηδομενώτερος kēdomenṓteros				κηδομενώτᾰτος kēdomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.